Freyr - 15.09.1979, Blaðsíða 8

Þeir sem hafa minna en 300 ærgilda fram-
leiðslu geta því aðeins átt von á skerðingu á
verði sinna afurða að það nægi ekki til að ná
endum saman vegna halla á útflutningi, að
skerða verð á þeirri framleiðslu sem er um-
fram 300 ærgilda afurðir um 10%.
Dæmi, bóndi með 400 ærgilda framleiðslu
fær framleiðslu 300+80= 380 ærgilda að
fullu, en skerðingu á framleiðslu 20 ærgilda.
Sú skerðing getur orðið, sem svarar 10%
verðs af framleiðslu 100 ærgilda (og einhver
af allri framleiðslunni ef þörf krefur). Bóndi
með 500 ærgildaframleiðslu fengi
300+160= 460 ærgilda framleiðslu greidda
að fullu og skerðingu á framleiðslu 40 ær-
gilda, sú skerðing gæti á sama hátt numið
10% verðs af framleiðslu 200 ærgilda
(+hugsanlega einhver skerðing á alla fram-
leiðsluna). Bóndi með 600 ærgilda fram-
leiðslu fengi 540 ærgildaframleiðslu greidda
að fullu og skerðingu á framleiðslu 60 ær-
gilda. Sú skerðing gætu numið 10% af verði
300 ærgilda. Þannig mætti reikna áfram. Sé á
það litið hve mikil verðskerðing yrði í hund-
raðshlutum af heildarframleiðslu bænda
með mismunandi framleiðslumagn, og mið-
að við það mark að skerða þyrfti um fyrr-
nefnd 10% af verði framleiðslu sem er um-
fram 300 ærgrldi (en ekkert af fyrstu 300 ær-
gildum), liti dæmið út þannig:
Þannig næmi skerðingin þeim mun hærri
hundraðshluta af heildarframleiðsluverð-
mæti búsins, sem búið er stærra.
•
í öðru lagi gerði fundurinn ályktun um fram-
leiðslu þessaárs, þarsem segiraðgerð sésú
krafa til ríkisvaldsins, að það meti þessar
fyrirhuguðu aðgerðirvið bændastéttina með
því að tryggja henni fullt verð fyrir fram-
leiðsluna (árið 1979). Verði Framleiðsluráð
hirsvegar að leggja verðjöfnunargjald á
framleiðsluna vegna halla af útflutningi er
því heimilt að beita ákvæðum í c. liðar 2. gr.
reglugerðarinnar. í þeim lið er heimilað að
taka mishátt verðjöfnunargjald af fram-
leiðslunni eftir bústærð og skal þá taka hæst
gjald af framleiðslu 1000 ærgilda bús eða
meira svo og af framleiðslu þeirra sem ekki
hafa lögheimili og ábúð á lögbýli hafi þeir
ekki meirihluta tekna sinna af landbúnaði.
Þá segir ennfremur í ályktun fundarins um
þetta efni að taka skuli tillit til þess, ef menn
þurfa að grípa til mismunandi mikillar bú-
stofnsskerðingar.
•
í þriðja lagi veitti Stéttarsambandsfundurinn
samþykki sitt fyrir því að Framleiðsluráð
legði gjald á innflutt kjarnfóðuráárinu 1980,
þegar nauðsynlegra gagna varðandi rétt
manna til að fá endurgreitt álagt gjald hefur
verið aflað. Gjaldið má á næsta ári ekki verða
hærra en 60% álag á cif-verð. Um gjaldtöku
og endurgreiðslu gjaldsins er fjallað í 3. gr.
reglugerðarinnar. Þar segir m. a.: „Fram-
leiðendur búvöru á lögbýlum og aðrir, sem
skerðing sem
hundraðshl. af
heildarframl.
ærgilda 2,5
4,0
5,0
5,71
6,25
6,66
hafa meirihluta tekna af búvöruframleiðslu
skulu, án þess að greiða gjaldið, fá tiltekið
magn kjarnfóðurs miðað við framtalið magn
afurða og bústofn á skattframtali.
Réttur hvers framleiðenda í sauðfjár- og
nautgriparækt, skal miðaður við það afurð-
Framhald á bls. 597
Framleiðsla 300 ærgilda engin skerðing.
400 ,, skerðing á framleiðslu 20
500 j j j j j j „ 40
600 j j j j j j „ 60
700 j j j j j j „ 80
800 j j j j j j 100
900 j j j j j j 120
572
FREYR