Freyr - 15.09.1979, Blaðsíða 63

Danmörk og önnur EBE-lönd:
Á öðrum mörkuðum en nú hafa verið taldir
erum við í harðri samkeppni við nýsjálenska
framleiðslu, sem er um 100 sinnum meiri en
okkar. Þeir eru ráðandi, hvað verðlag snertir.
Gæði íslensks kjöts eru gjarnan borin saman
við nýsjálenskt og af mörgum talin mjög
svipuð. Verð hefur því verið mjög svipað.
Nauðsyn er að kanna með markvissriæ7æ
nningarstarfsemi, hvort ekki sé möguleiki á
að hækka verð íslenska kjötsins hlutfallslega
miðað við nýsjálenskt og setja markið t. d. við
10—15% hærra verð en á samkeppnis-
kjötinu.
Danmörk hefur verið mikilvægasti kaup-
andi kjöts af okkur af EBE-löndunum.
Frá síðasta hausti varð sú breyting á, að
nýr aðili hóf verslun með dilkakjöt auk K. C.
Knudsens, sem um margra ára skeið var einn
um sölu á íslensku kjöti í Danmörku.
Gert var samkomulag við fyrirtækið DAT
Schaub, sem er samvinnufyrirtæki, um, að
það keypti kjöt til reynslu fram á haust. Irma
verslanasamsteypan hefur selt þetta kjöt að
mestu þítt og í neytendaumbúðum. Tak-
markið erað hækkaverðiðsmám saman upp
fyrir nýsjálenskt og láta reyna á, hve hátt
verður komist.
Komið hefur fram, að nýting íslenska
kjötsins er 3—4% betri til pörtunar en ný-
sjálensks. Auk þess telja ýmsir, sem vinna við
kjötsölu í Danmörk, að okkar kjöt sé bragð-
betra.
Markaðsnefndin hefur lagt til 20.000 d. kr.
til kynningarstarfsemi í Irma og Sambandið
hefur lagt sömu fjárhæð fram.
Salan hefur gengið vel í Irma í sumar, og er
íslenska kjötið selt á ívið hærra verði en ný-
sjálenskt. Við höfum selt á 10 d. kr. CIF en
sambærilegt verð á nýsjálensku kjöti hefur
verið 9,50—9,70 kr./kg.
Verðlag á dilkakjöti er hlutfallslega lágt í
Danmörk, eða svipað og á svínakjöti, sem er
aðaltegundin. Nautgripakjöt er hins vegar
mun dýrara og hefur neysla á því farið
minnkandi. Dilkakjötsneysla hefur hins veg-
ar vaxið og er nú um 0,8 kg á íbúa.
Ný-Sjálendingar virðast leggja megin-
áherslu á að selja sem mest magn. Þeir hafa
því væntanlega ekki áhuga á, að dilkakjötið
hækki hlutfallslega, sem mundi þýða minni
sölu. Það er hins vegar kappsmál fyrir okkur
að fá sem hæst verð, og þarf að vinna að því
að koma dilkakjöti í hærri verðflokk en nú er.
Vegna takmarkaðs framboðs er rétt að
einbeita sér að ákveðnum og afmörkuðum
mörkuðum, þar sem kjötið verður þekkt, og
reyna smátt og smátt að hækka verðið.
í Þýskalandi hafa verið gerðarsölutilraunir
á þrem stöðum, þ. e. í V.-Berlín, Frankfurt am
Main og Hamborg. Er skemmst frá því að
segja, að tilraunir á tveimur fyrrnefndu stöð-
unum hafafarið útum þúfur, kaupendurhafa
ekki áhuga á að versla með íslenskt kjöt,
enda þótt verð hafi verið mjög svipað og á
nýsjálensku kjöti. í Hamborg hefur hins veg-
ar tekist að selja kjöt á svipuðu verði og í
Danmörku.
Upplýsingar hafa verið gefnar um dilkakjöt
í borginni Gelsenkirchen í Ruhrhéraði, og er
áhugi á að gera tilraun þar.
Frakkland hefur sérstöðu varðandi verslun
með dilkakjöt í EBE-löndunum. Kindakjöt er
þar í lúxus-verðflokki og mun hærra en í
öðrum EBE-löndum. Þó er innflutningsverð
lægst þar vegna sérstaks verndargjalds, sem
nemur 7—8 ffr/kg og notað er til að styrkja
framleiðslu Alpabænda. írland hefur fengið
eitt landa eftirgjöf á þessu gjaldi, og voru
flutt um 12500 tn. til Frakklands 1978.
Eftir því sem næst verður komist, er CIF-
verð á frosnu lambakjöti svipað í öðrum
löndum EBE og Danmörku.
Augljóst er, að 20% tollur er verulegur
þröskuldur fyrir innflutningi til EBE-land-
anna, að ekki sé talað um sérstaka verndar-
tolla á borð við þann franska. Því ætti að
vinna að því af fullum krafti af hálfu íslenskra
stjórnvalda að semja um sérstök kjör fyrir
íslenskar búvörur í löndum EBE.
Þess má að lokum geta í sambandi við
Frakkland, að Sveinn Björnsson, viðskipta-
fulltrúi við íslenska sendiráðið í París, hefur
unnið vel með markaðsnefndinni að öflun
FREYR
627