Freyr - 15.09.1979, Blaðsíða 34

vegna þess afurðamagns, sem þeir eiga rétt
á að fá greitt áfullu verði. Þessir bændurgeta
því bæði átt von á því að fá skert verð fyrir
hluta af framleiðslu sinni og að verða að
sæta hærra kjarnfóðurverði að hluta, kjósi
þeir þá ekki að fækka nokkuð og draga úr
framleiðslunni. En til þess er að sjálfsögðu
leikurinn gerður, að þeir dragi frekast úr
framleiðslunni, sem mest hafa framleitt.
Það kemur fram af ályktun fundarins og var
skýrt tekið fram í umræðum að ekki er ætl-
unin að beita kjarnfóðurgjaldi eða kjarnfóð-
urskömmtun nú á komandi vetri, og að fullt
tillit verður að taka til hinnaralvarlegu fóður-
vöntunar sem séð er fram á að verður í
mörgum héröðum.
Staða íslensks landbúnaðar er um margt
sérstæð nú á þessum haustdögum. Undan-
farna áratugi hafa bændur lyft grettistökum,
við margháttaðarframkvæmdirog íslenskur
landbúnaður tekið stórstígum framförum.
Stöðugt færri hendur hafa fært þjóðarbúinu
meiri og meiri framleiðslu, þess hafa
neytendur notið að fullu. í góðæri er fram-
leiðslan orðin meiri en þörf er fyrir, og er þá
ekki nóg með það að þeir, sem notið hafa
framfarannagleymi að þakkafyrirsig, þvertá
móti, nú þykjast þeir flestir þess umkomnir
að láta skammirnar dynja á bændum.
Þegar svo, eftir nær áratugs baráttu
bænda fyrir því að fá lögfestar heimildir og
tæki til að stjórna framleiðslunni, vopnin
loks eru fengin, snúa forlögin leiknum við að
miklu leyti, og nú er það ekki offramleiðslan
sem er það uggvænlegasta. Lang alvarleg-
asta viðfangsefnið eru afleiðingar harðind-
anna, fyrir þær er alls ekki séð ennþá.
Augljóst virðist þó að í haust verði að
fækka búfé í landinu verulega, vegna fóð-
urskorts á stórum svæðum. Sú fækkun má
þó ekki verða skipulagslaus. Þar verða sjón-
armið samhjálpar að ráða, bæði samhjálpar
innan bændastéttarinnar og þjóðfélagsins í
heild.
Nú vill svo til að bændur, sem eru með bú
sem eru verulega stærri en meðalbú mega
eiga von á því að hluti af framleiðslu þeirra á
næsta ári fáist aðeins greiddur á verulega
skertu verði. Það væri því rökrétt að þeir
fækkuðu nokkuð bústofni sínum, þó að fóð-
urskortur neyði þá ekki til þess. Þau hey, sem
þeirþarmeð hefðu aflögu gætu þeirseltfullu
verði til bænda sem annars yrðu að neyðast
til að fækka sínum bústofni stórlega eða
jafnvel hætta búskap. Af þessu gætu báðir
bætt sinn hag.
Benda verður á að ekki má verða mikil
fækkun á mjólkurkúm á aðalframleiðslu-
svæðum neyslumjólkur, þar er eðlilegt að
fækka hrossum og fé, en kúm má frekar
fækka á svæðum þar, sem mest af mjólkinni
fer í vinnslu.
Kona kjörin á aðalfund Búnaðar-
sambands Suðurlands.
Það fersem beturfervaxandi, að konur hér á
landi sjái sér fært að taka þátt í almennum
félagsstörfum í byggðum sínum. Mætti þó
vera mun meira af því. Lengi og víðast hvar
hafa karlar setið einir í búnaðarfélagsstjórn-
um, skólanefndum, sóknarnefndum, kaup-
félagsstjórnum og hreppsnefndum, en því
betur hefur þessi hefð oft verið rofin nú á
síðustu árum og konur hafa verið kosnar til
trúnaðarstarfa í heimabyggðum sínum.
Einna óalgengast mun þó, að konur hafi
verið kjörnar til starfa á sviði búnaðarmála.
Þó bar það við sl. vor, er Sigurhanna Gunn-
arsdóttir, húsfreyja í Læk í Ölfusi var kjörin af
búnaðarfélagi sveitar sinnar til þess að vera
ein af fulltrúum þess á aðalfundi Búnaðar-
sambands Suðurlands á Hvoli. Sigurhanna
húsfreyja er einnig formaður Sambands
sunnlenskra kvenna.
598
FREYR