Freyr - 01.12.1999, Side 7

Island er fyrirmyndin
Viðtal við Clive Phillips, formann
skýrsluhaldsnefndar FEIF
Clive Phillips er einn margra
útlendinga sem fallið hafa
fyrir íslenska hestinum.
Hann er fæddur og uppalin í ná-
grenni Aberdeen í Skotlandi og þar
hefur hann, ásamt unnustu sinni,
Liz Greaves, komið sér upp
skemmtilegri aðstöðu til að halda
hross og sauðfé, en að atvinnu er
hann lögfræðingur á landbúnaðar-
sviði. Clive hóf hestamennsku sína
á stórum hestum en kynntist þó ís-
lenska hestinum líttilega á unga
aldri. Undirrituð hitti Clive að máli
fyrir skemmstu og spjallaði við
hann um íslenska hestinn og út-
breiðslu hans um heiminn.
„Ég komst fyrst í kynni við ís-
lenska hestinn sem barn þegar ég
aðstoðaði við reiðskóla á heima-
slóðum mínum, en þar var að finna
hesta sem landeigandinn hafði
flutt inn í samvinnu við Gunnar
Bjarnason. Ég hafði eingöngu
áhuga á stórum hestum og hindr-
unarstökki, en það breyttist allt um
miðjan níunda áratuginn þegar ég
missti hindrunarstökkshestinn
minn, sem fékk spatt, svo kald-
hæðnislegt sem það nú er í ljósi
mikillar spattumræðu í tengslum
við íslenska hestinn. Þá fór ég yfir
í íslensku hestana og hef ekki litið
til baka síðan, og ætla mér ekki.
Við fengum svo gesti frá Hollandi,
þar á meðal hina þekktu hestakonu
Maaike Burggrafer, og þar held ég
að áhuginn hafi kviknað fyrir al-
vöru. Ég keypti ungan íslenskan
hest, með aðstöð og ráðgjöf Món-
iku Pálsdóttur á Kröggólfsstöðum,
og þar hófst sagan. Landeigandinn
hér hætti svo með íslensku hestana
árið 1987 og ég keypti af honum
einn stóðhest og tvær hryssur sem
mynduðu grunninn að minni
hrossarækt.“
Þrjú sumur í Borgarfirði
Clive sá fljótt að til að kynnast ís-
lenska hestinum þyrfti hann að
komast til íslands og þrjú sumur
vann hann hér hjá íslenskum
hrossabændum.
„Ég fór til íslands árið 1986 í
fyrsta skipti og varð mjög hrifin. Þá
áttaði ég mig á því að ég yrði að
vera eitthvað á íslandi til að læra al-
mennilega á íslenska hestinn og
umhirðu hans. Á þeim tíma var ég í
háskólanámi og átti löng sumarfrí
svo að ég skrifaði til Eiðfaxa og bað
þá um að hjálpa mér að finna sum-
arvinnu á íslandi. í framhaldi af því
fékk ég vinnu á Báreksstöðum í
Borgarfirði og var svo þijú sumur
við vinnu á íslandi, síðar í Stangar-
holti og svo á Hvítárvöllum. Ég
lærði eitthvað nýtt á hverjum stað,
bæði hvað hestana varðar og lífið
sjálft. Þessi reynsla mín kom mér
mjög til góðs og hefur hjálpað mér
í siðar í lifinu.“
Þú ert ekki bara hrossabóndi, þú
ert sauðfjárbóndi líka. Hvað kemur
til?
„Ja, ætli áhugi minn á sauðfé hafi
ekki komið upp úr íslandsdvölinni
líka. Ég var hrifinn af þeim sterka
félagslega anda sem þekkist í dreif-
býlinu á Islandi og vinátta fólks var
mér mikils virði. Einnig hafði ég
mjög gaman af því að hjálpa fólki
og taka þátt í heyskap, smala-
mennsku o.s.frv. Ætli ég hafi ekki
staðið frammi fyrir því vali að
loknu háskólanámi að fara annað
hvort til Islands og vinna við bú-
skap eða vera í Skotlandi og starfa
sem lögfræðingur. Ég kaus að halda
FREYR 13-14/99 - 7