Freyr - 01.06.2002, Qupperneq 48

Lambhrútur nr. 122, á Búrfelli i Dalvikurbyggð, sonur Hnykils 95-820.
(Ljósm. Ólafur G. Vagnsson).
lægra sé það valdari hópur sem
kemur til skoðunar en á hinum
svæðunum þar sem skoðaður er
meginhluti hrútlambanna sem
eiga þennan uppruna. Þar sem
slíkt val fyrir skoðun fer fram má
því ætla að fjöldi lamba, sem ski-
lar sér til skoðunar undan ein-
stökum hrútum, geti gefið
ákveðnar upplýsingar um gæði
þeirra. Hrútamir eiga að sjálf-
sögðu mjög misstóra lambahópa
vegna mjög mismikillar notkunar
þeirra en ljóst er samt að til við-
bótar því er það ákaflega breyti-
legt hlutfall sem til skoðunar
kemur undan hverjum og einum
hrút.
Þær niðurstöður, sem fást um
afkvæmi stöðvarhrútanna úr þes-
sum reglubundnu skoðunum, em
vafalítið með þeim veigamestu til
að glöggva sig á hveijir þeirra
em til umtalsverðra kynbóta og
hverjir hafi ef til vill þegar haft
nægjanleg áhrif i ræktunarstarf-
inu með slíkri notkun.
Með þeim framföram sem aug-
ljósar virðast vera i þeim þáttum,
sem snúa að kjötgæðum, þá er al-
veg ljóst að flestir hrútanna „úr-
eldast" tiltölulega hratt og nýir
og öflugri gripir koma í þeirra
stað á stöðvamar.
I töflum 1 og 2 em birtar hef-
bundnar meðaltalstölur fyrir ein-
staka lambhrútahópa undan
stöðvarhrútnum haustið 2001.
Þessar meðaltalstölur eru leiðrétt-
ar fyrir áhrifum mismunandi
mælitækja sem notuð em á ein-
stökum svæðum og í raun um
leið áhrifúm einstakra mælinga-
manna. Einnig er þar leiðrétt fyrri
áhrifum af mismunandi þunga
lambanna. Þessar meðaltalstölur
á því að mega lesa sem meðaltöl
fyrir lömb sem öll hefðu verið á
sama búi, mæld með sama tæki
og væm jafn þung.
A myndum 3-5 em sýnt sam-
ræmi á milli meðaltalstalna úr
ómmælingum lambahópa undan
einstökum hrútum, annars vegar
fyrir hrútlömb og hins vegar
gimbrar. Það samræmi sem þar
sést er ákaflega sterkt, sem
aðeins undirstrikar enn einu sinni
hve traustar niðurstöður fást úr
þessum mælingum.
Eins og margir lesendur þekkja
þá hefur ætíð komið fram tals-
verður munur á milli afkvæma
hymdu og kollóttu stöðvarhrút-
anna í þessum mælingum, þeim
hymdu í vil. Greinilegt er að þó
að þessi munur sé enn fyrir hendi
þá er hann minni en áður og
meðal kollóttu hrútanna má orðið
finna gripi sem skáka þeim
hymdu fyllilega í þessum mæl-
ingum.
Afkvæmi hyrndu
STÖÐVARHRÚTANNA
Þá skal farið örfáum orðum um
það áhugaverðasta sem við blasir
í niðurstöðunum fýrir einstaka af-
kvæmahópa.
Af hymdu hrútunum, sem áður
höfðu verið í notkun og notaðir
vom frá Laugardælum, em Bjálfi
95-802 og Lækur 97-843 tví-
mælalaust að skila langöflugust-
um lömbum. Eins og áður em
niðurstöður ómsjármælinga stór-
glæsilegar hjá Bjálfa og þessi
lömb hafa öflug lærahold en ull
er off vemlega gölluð. Hjá hrút-
lömbunum era ómsjármælingam-
ar fyrir lömbin undan Læk ekki
alveg eins öflugar og hjá Bjálfa
þó að þær séu mjög góðar og við
stigun er útkoman fyrir Lækssyn-
ina enn öflugri. I ómsjármæling-
um gimbra þá em hins vegar
gimbramar undan Læk að sýna
talsvert betri niðurstöður en
Bjálfadætumar.
Sunni 96-830 á talsverðan hóp
af hrútlömbum sem em með
mjög góðar niðurstöður úr óm-
sjármælingum, sérstaklega áber-
andi þykkur bakvöðvi eins og
ætíð áður, gimbramar þar enn
öflugri en hrútamir, en lömb und-
an honum stigast ekki eins vel og
undan köppunum sem að framan
em nefndir. Undan Amor 94-814
var einnig talsvert af glæsilegum
lömbum. Bamba 95-829 er verið
að nota að vemlegum hluta í
öðm augamiði en framangreinda
hrúta en þrátt fyrir það er með
ólíkindum hve frávik fyrir lömb
undan honum em mikil.
m
| 48 - Freyr 5/2002