Freyr - 01.06.2002, Síða 70

8. tafla. Hlutfallsleg (%) stykkjun falla við jafnan þunqa 7,34 kg.
Faðir Spuni 883 Hlutf.% Staðalsk. Fagur 923 Hlutf.% Staöalsk. Snorri 969 Hlutf.% Staðalsk.
Tala afkvæma 25 26 31
Læri'’ 30,3‘ 0,219 31,3“ 0,213 32,2“ 0,196
Spjaldhryggur'1 9,7' 0,163 9,6* 0,159 10,6b 0,146
Miðhryggur’’ 7,1* 0,135 7,4* 0,131 6,7b 0,121
Herðar (Framhr.) 16,2* 0,299 15,9* 0,291 15,9* 0,267
Háls 2,8' 0,095 2,9* 0,092 3,1“ 0,085
Bringa 19,5* 0,251 19,1* 0,244 18,3b 0,225
Síða og huppur 14,4* 0,258 13,8*“ 0,251 13,2" 0,230
"Verömeiri hlutar 47,1 0,237 48,3 0,229 49,5 0,207
kassans fylgir þykkri síðufita eins
og hér kemur greinilega fram hjá
afkvæmum Spuna og Fagurs.
Enda þótt fallþungamunur af-
kvæma Spuna og hinna hrútanna
sé talsverður, og nemi um 1,3 kg,
nær hann ekki að vera marktækur,
en nálgast það (p<0,07).
Gæðaflokkun fallanna sýnir
greinilega yfirburði Snorra-af-
kvæmanna og sé innleggið reikn-
að á þáverandi verðlagi þá skila
Snorralömbin í budduna 10%
meira en Spuna-lömbin og 6%
meira en Fagurs-lömbin.
Þessi munur liggur einkum í
því að fleiri og jafnframt þyngri
(u.þ.b. 8%) föll falla í DIÚ undan
Snorra en hinurn hrútunum vegna
lítillar fitusöfnunar. Þetta má
greinilega sjá á 4. og 5. mynd,
þar sem sýnt er línulega hvemig
heildarfitu og vöðvahlutfall af-
kvæmahópanna breytist með mis-
munandi fallþunga. Vöðvahlut-
fallið lækkar hjá afkvæmum
Snorra um 0,4%-stig fyrir hvert
kg sem fallið þyngist, en um
0,6%-stig hjá afkvæmum Fagurs
og Spuna. Hins vegar hækkar
fítuhlutfallið ámóta hjá Snorra og
Spunalömbunum, eða um 0,9%-
stig, en heldur minna, eða um
0,7%-stig, hjá lömbum Fagurs
við sömu þyngingu fallsins.
í 8. töflu eru sýnd hlutfallsleg
(%) stykkjun skrokksins að jöfn-
um heildarþunga stykkja (7,34
kg) og að leiðréttum áhrifum ára,
kyns og lambategunda.
Afkvæmi Snorra hafa marktækt
þyngri læri og spjaldhrygg en
þau undan Fagur og Spuna, en
léttari miðhrygg. A hálsi og
herðum er þyngdarmunurinn
milli hópanna óraunhæfixr. Hins
vegar hafa Snorra-afkvæmin
marktækt léttari bringustykki en
afkvæmi Fagurs og Spuna og
einnig marktækt léttari síðu og
hupp en þau undan Spuna.
I stuttu máli sagt sýna niður-
stöðumar skýlaust að afkvæmi
Snorra hafa til muna hagstæðari
skrokkhlutfoll en afkvæmi hinna
hrútanna, þar sem meginþunginn
liggur í verðmætari hlutum
skrokksins. Það sem meira er um
vert þá endurspegla hlutföllin
vöðva- og fitudreifmgu skrokks-
ins, þar sem 52% af vöðvaþunga
Snorra-lambanna er í verðmætari
stykkjunum á móti 51,2% og
50,3% hjá lömbum Fagurs og
Spuna og er munurinn milli hóp-
anna raunhæfur. Af einstökum
vöðvum höfðu Snorra-afkvæmin
langþyngstan bakvöðva og nemur
munurinn milli afkvæma hans og
hinna hrútanna um 7% að jöfhum
heildarvöðva.
Dreifing yfirborðsfítunnar var
jafnari hjá afkvæmum Snorra of
Fagurs en þeirra undan Spuna,
sem höfðu hærra hlutfall hennar í
hupp og síðu en lægra á hrygg og
á lærum. Af heildar-yfirborðsfit-
unni í verðmætari skrokkhlutun-
9. tafla. Hlutfall vefja að jöfnum heildarþunga stykkja, 7,34 kg.
Faöir
Spuni 883 Fagur 923 Snorri 969
Hlutf.% Staðalsk. Hlutr.% Staðalsk. Hlutf.% Staðalsk.
Tala afkvæma 25 26 31
Yfirborðsfita 8,5* 0,266 7,7- 0,256 6,6' 0,232
Millivöövafita 14,9* 0,351 14,4* 0,338 12,2“ 0,306
Fita alls 23,4* 0,541 22,1* 0,552 18,8b 0,472
Vöðvi alls 57,6* 0,500 58,9* 0,482 62,5b 0,436
Bein alls 13,0* 0,160 13,0* 0,154 13,0* 0,082
| 70 - Freyr 5/2002