Skátablaðið - 01.12.1961, Síða 15

SHOWELL STYLES:
Kanntu að ganga?
Gretar L. Marinósson íslenzkaði.
JÁ, ég veit vel, hverju þú svarar, — en
ertu í raun og veru svo viss um, að
þú kunnir það? Flestir komast áfram á sín-
um tveim fótum rétt eins auðvelcllega og
maður sparkar fótbolta, en oft er líka sagt
um knattspyrnumann, að hann kunni ekki
að leika. Á líkan hátt er ekki hægt að kalla
það raunverulega göngu að færa annan
fótinn fram fyrir hinn. Það er list að ganga,
og þeir sem ekki hafa meðfædda hæfileika
til þeirrar listar, verða að gjöra svo vel að
öðlast þá, ef þeir vilja verða ósviknir
göngumenn.
Ég var í fjallgöngu með nemanda frá
Cambridge-háskóla ekki alls fyrir löngu.
Þetta var úrvals íþrótta- og leikfimismað-
ur og allir vöðvar hans í góðri þjálfun, en
samt sem áður gekk hann ekki rétt. Nú,
hvernig þá? Hann kunni einfaldlega ekki
þá auðveldu hreyfingu að færa hægri fót-
inn fram, láta líkamann halda jafnvægi á
honum meðan sá vinstri var hreyfður fram
fyrir og þunginn smám saman fluttur yfir
á þann helming. Þessi einfalda hreyfing (er
raunar ekki svo einföld, þegar maður hugs-
ar um hina flóknu samvinnu vöðva, sina
og tauga) er endurtekin 36000 sinnum á
tuttugu mílna göngu, og það er auðskilið,
að ef eitthvert smáatriði hennar er gert
rangt, þá getur áreynslan af því að endur-
taka hreyfinguna þannig ranga 36000 sinn-
um orðið mjög hættuleg fyrir einhvern
hluta líkamans. Það er vegna þessa rétta
göngulags, sem tiltölulega feitur maður
getur gengið tuttugu mílur og verið hress á
eftir, meðan annar álíka feitur lýkur göng-
unni algjörlega uppgefinn vegna stirðleika
og ofreyndra vöðva. — Einn kann að ganga,
annar kann það ekki. —
Það er góð athyglisæfing að finna og
taka eftir hinum góðu og slæmu göngu-
mönnum, þegar maður gengur í bænum.
Borgarbúar eru flestir slæmir göngumenn.
Oft getur maður þekkt þá af göngulaginu.
Hnén ganga upp og niður, hælarnir skella
í götunni og tærnar eru á lofti. Mjaðmirnar
standa stinnar og flestir eru þeir útskeifir.
Þeir geta gengið uppréttir og göngulagið
getur sýnzt létt, en um leið og þeir koma af
hinni sléttu gangstétt, eru þeir búnir að
vera. Það versta við göngulag borgarbrians
er, hve jafnvægið er slæmt. Prófaðu að
halda jafnvægi á öðrum hælnum og sjáðu
hvernig fer. Á því augnabliki, sem hann
stendur á óöruggum hælnum einum, er
hann algjörlega jafnvægislaus, og steinvala
eða bananahýði á auðvelt með að kippa
undan honum fótunum. Ef þú skyldir ein-
hvern tíma sjá hirðingja, þá taktu eftir því,
hvernig hann gengur, — því það er maður,
sem veit, hvernig á að fara að því. Hreyf-
ingar hans eru dálítið veltandi og því nær
átakalausar, mjaðmirnar sveigjast örlítið
við hvert skref og gera það lengra. Tærnar
koma svo fljótt niður á eftir hælnum, að
ilin er sett nærri öll niður í einu, og mað-
SKATABLAÐIÐ
97