Skátablaðið - 01.12.1961, Qupperneq 35

fróðleik og fréttir til léttis í skátastarfinu,
ásamt því sem það veiti þeim yndis- og
ánægjustundir.
Við vitum það öll, að Skátablaðið er langt
frá því að fullnægja hlutverki sínu, svo vel
sé, eins og málum er háttað í dag. En öflug
hreyfing þarfnast öflugs málgagns, — og
þess mun öflugra en Skátablaðið er nú.
Auðvelt er að benda á þá leið að reyna
að útbreiða blaðið meðal skátanna, auka
áhuga þeirra fyrir því og hætta ekki fyrr en
allir skátar á landinu séu orðnir áskrifend-
ur þess. Sú leið virðist liggja ákaflega beint
við, en þar er aðeins sá hængur á, að hún
hefur verið reynd stöðugt síðast liðin tíu ár
og ekki geíizt betur en svo, að enn er hjakk-
að í sama farinu. Enda er það auðskiljan-
legt, ef betur er að gáð. Við lifum á tímum
blaðaútgáfu í stærri stíl en möguleikar
Skátablaðsins leyfa. Hvert sem litið er,
blasa við viku- og mánaðarblöð, sem gefín
eru út í margföldum upplögum á við Skáta-
blaðið og eru risafyrirtæki borin saman
við það. Þessi tímarit eru ekki síður mikið
lesin af skátum en öðrum unglingum, og
þar sem útilokað er fyrir Skátablaðið að
keppa við þau um stærð og efnisval, gefur
auga leið, að án utanaðkomandi aðstoðar
hefur það litla sem enga möguleika til að
halda lífi á frjálsum blaðamarkaði nútím-
ans, enda hefur það ekki tekizt hingað til.
Að öllu þessu athuguðu virðist mér, að
ekki sé nerna um eina leið að ræða, sem fær
sé út úr þessum ógöngum. Hún er sú, að
útgáfa Skátablaðsins verði færð í það horf,
að árgjald skátanna til B.Í.S. verði hækkað,
t. d. um tuttugu krónur, og því fé varið til
útgáfunnar, en í staðinn verði öllum skát-
urn á landinu sent blaðið án sérstakrar
greiðslu af þeirra hálfu. Með því móti feng-
ist margfalt meira fé til útgáfunnar en nú,
svo að tiltölulega auðvelt ætti að vera að
gefa út að minnsta kosti sex eða sjö stór og
vönduð blöð á ári hverju. Og það sem
mestu máli skiptir er það, að þá ætti skáta-
hreyfingin á íslandi stórt og útbreitt mál-
gagn, sem bærist í hendur hvers einasta
skáta á landinu, — öflugt málgagn, sem
sæmdi öflugri hreyfingu.
Um þann þátt fjárhagshliðarinnar, sem
snýr að skátunum sjálfum, er það að segja,
að ársgjöldin til B.Í.S., sem nt'i eru fimmtán
krónur lyrir hvern skáta, myndu þá hækka
í kr. 35.00. Jafnvel þótt félögin bættu ann-
arri eins upphæð við til eigin þarfa, þá gæti
það varla talizt óhóflegt á þessum verð-
hækkunartimum, sem við lifum nú á. Og
ef tekið er tillit til þess, að fjölmörg önnur
SKATABLAÐID
117