Skátablaðið - 01.12.1961, Qupperneq 27

og útvarpi eiga svartir ekki upp á pallborð-
ið hjá hvítum í S.-Afríku. Ég sneri mér því
síðar til skátahöfðingja þeirra, A. H. John-
stone, sem er háttsettur í her Suður-Afríku,
og spurði hann, hvort hvítir skátar mættu
starfa með svörtum, og kvað hann það vera
leyfilegt. „En þú sem hermaður og opinber
embættismaður, getur þú starfað óhindrað
með svörtum skátum?“ „Já, enginn hefur
reynt að hindra það. En ég átti í erfiðleik-
um með að fá leyfi til að senda svartan
skáta sem fulltrúa til Lissabon, en það
tókst eins og þú hefur séð. Fréttir frá S.-
Afríku eru stundum nokkuð ýktar.“
Þessi kvöldstund í St- Georgskastalanum
var mjög ánægjuleg. Þarna fengu tveir
skátar frá Thailandi afhent Gilwell ein-
kenni sín, og gerði það John Thurman,
stjórnandi Gilwell skólans í Englandi. Mjög
virðuleg athöfn.
Næstu tvo dagana byrjaði ráðstefnan kl.
9 fyrir hádegi og þá með framsöguerindum.
Auk þess voru mörg erindi flutt á öðrum
tírnurn. Umræður urðu allmiklar um hin
ýmsu erindi. Þessir fluttu framsöguerindi:
John 'Thurman: „The Wood-Badge Trai-
ning Scheme", G. G. Gillies Wilson, stjórn-
andi Gilwell skólans í Suður-Afríku: „The
Handbook for National Training Comm-
issioners“, Salvadore Fernandez, umboðs-
maður og erindreki Alþjóðabandalags skáta
í Suður-Ameríku: „Training of Profession-
als“ og franskur Gilwell skáti, Fran^ois
Lebouteux: „The Tasks of the National
Training Commissioner.“
Alþjóðabandalag skáta hefur svissneskan
Gilwell skáta í þjónustu sinni, sem heitir
Robert Schweingruber, og hefir yfirumsjón
með allri þjálfun og námskeiðum, þar á
meðal Gilwell. Hann flutti erindi, er hann
kallaði „Training Adnrinistration.
Dagskrá ráðstefnunnar var nokkuð
ströng, og var haldið vel áfram. Kvöldin
Frá vinstri: Odcl Hopp (Noregur), Gunnar Möl-
gard (Danmörk), Franch. — Báðar myndirnar
með greininni eru teknar i St. Georgs kastala.
voru og skipulögð að nokkru, t. d. voru eitt
kvöldið sýndar kvikmyndir frá Japan og
skuggamyndir frá Frakklandi. Þetta voru
fræðslumyndir um skátastarf og þjálfun
foringja.
Ég var eini fulltrúi íslands á ráðstefn-
unni. Mörg lönd sendu tvo og nokkur þrjá
eða fjóra. Alls voru fulltrúarnir 76 frá 35
þjóðum. Það var upplýst þarna, að 41 þjóð
hefði nú stofnað hjá sér Gilwell skóla.
Aður hafa tvær alþjóðaráðstefnur verið
haldnar um þjálfun skátaforingja, og voru
þær haldnar í Englandi 1950 og 1954.
Ég tel, að þessar ráðstefnur séu mjög
þýðingarmiklar. Þarna voru mættir allir
fremstu menn Alþjóðabandalags skáta og
Gilwell skóla hinna ýmsu landa. Fyrir mig
persónulega hafði þessi ráðstefna rnikla
þýðingu. Og gefist tækifæri öðru sinni, mun
ég hiklaust fara aftur.
Ég hef nú sagt frá einni ráðstefnu, en
þær voru haldnar þrjár, og mun ég segja
frá hinum í næsta Skátablaði.
Ég þakka íslenzkum skátum og öðrum,
er gerðu mér mögulegt að fara þessa ferð.
Með skátakveðju,
Franch.
SKATABLAÐIÐ
109