Skátablaðið - 01.12.1961, Síða 17

10 mílna göngu, 18000 sinnum stígurðu
skref. Ef þú ert útskeifur bætist auka
áreynsla á vöðvana við hvert skref. Ef fæt-
urnir ganga sinn í hvorri línunni í stað
þess að ganga hver á eftir öðrum, verðurðu
að eyða auka krafti 18000 sinnum til að
halda þér í jafnvægi. A ósléttu landi er það
enn verra. Þar hrasarðu miklu frekar en
félagi þinn vegna göngulagsins, og í hvert
skipti sem þú dettur og ríst upp aftur, hef-
urðu eytt jafn miklum krafti og fer í fimm-
tíu örugg skref félaga þíns. Jæja, ertu nri
hissa á því, að þú stynjir og blásir og verð-
ir fljótt þreyttur? Þó þú sért útskeifur,
skaltu samt ekki halda, að þú sért skapaður
þannig og getir þess vegna ekki breytt því.
Nei, það geturðu nefnilega. Það kostar
aðeins, að þú verður að ganga með hugan-
um um stund jafnframt fótunum. Þú verð-
ur að æfa þig alltaf, þegar þú gengur, og á
eftirfarandi hátt:
Þti sveiflar mjöðmunum lítilsháttar
fram á við.
Setur annan fótinn fram, vísandi
beint í þá átt.
Færir þungann smám saman áfram
yfir á hann.
Stígur síðan í allan fótinn.
Lætur hnéð vera fjaðurmagnað á
meðan.
Tekur jafnt og taktfast skref.
Gengur áfram á þennan hátt.
Það mun ekki líða á löngu þar til þú ert
farinn að ganga sæmilega, og ef þér finnast
gönguferðir ekki helmingi skemmtilegri,
og þér líður ekki tíu sinnum betur eftir
þær þá, mun ég að minnsta kosti verða
mjög undrandi.
Á heiðum og fjöllum skiptir réttur gang-
ur öllu máli, hvað viðkemur ánægjunni
a£ deginum. Fjaðurmagn hnjánna er sér-
staklega mikilvægt, einnig taktföst skref
og það að horfa alltaf fram á við. Fjalla-
menn horfa ósjálfrátt alltaf allmarga metra
fram fyrir sig, og það sem augað sér, berst
SKÁTABLAÐIÐ
99