Skólablaðið - 01.05.1992, Síða 22

22 SKÓLABLAÐIÐ
FRÉTTARITARAR SKÓLABLAÐSINS VÍTT OG BREITT UM VERÖLDINA:
Blóm í Kelvíti
- eftir Herdísi Helgu Schopka IV. C., Bólivíufara
/
febrúar 1991 hélt sú er þetta ritar til Bólivíu, æst í að
kynnast lífsháttum þarlendra sem AFS-ari. Borgin
sem ég átti að búa í heitir La Paz og er önnur af
tveimur höfuðborgum landsins.
Hippar.
Fyrstu kynni mín af umferðinni í La Paz voru kynni af
geðklofinni umferð. Leigubíllinn hentist áfram eftir
hraðbrautinni, óð síðan alls konar krókaleiðir á svimandi
hraða en lúskraðist þess á milli vart úr sporunum. Um-
ferðarljós eru nánast óþekkt fyrirbæri, látið er nægja að
.flauta fyrir horn. Strætó er á aðeins rólegri nótum, hann
hefur alltaf tíma til að bíða eftir þeim sem eru að missa af
honum og hleypir fólki úr og í þar sem það vill.
Bólivískt samfélag er mjög íhaldssamt og strangkaþólskt.
Samt tókst mér að eiga einstæðar mæður hjá öllum þrem-
ur fjölskyldunum mínum. Síðasta fjölskyldan var eðlilega
skemmtilegust. í einu og sama húsinu bjuggu amma og
afi, tvær móðursystur mínar, fjölskylda annarrar þeirra,
mamma mín og systkini auk vinnukonu og tveggja varð-
hunda.
„Yfirleitt nægði ein vodkaflaska
til að friða kennarana og gera
próf, sem allir svindluðu á hvort
sem var, að algjörum formsatrið-
um".
Allar mannverur undir giftingaraldri eru herfilega of-
verndaðar af foreldrum sínum, raunar þær giftu líka. Son-
ur skólastjórans míns var orðinn 31 árs, ógiftur, bjó enn
heima og þurfti að biðja um leyfi til að fá að fara út. Samt
eru Bólivíumenn og konur bestu grey inn við beinið. Und-
ir siðavöndu yfirborði þeirra býr lítill og trylltur Frank
Zappa sem leysist úr læðingi er hann heyrir karabíska
mjaðmadillsmúsík. Hún er spiluð við öll möguleg og
ómöguleg tækifæri, t.d. í venjulegum hústeitum, í erfi-
drykkjum og fleiri samkomum til minningar um hina
dauðu.
Skólinn minn var stórkostlegur. Engar kennslubækur
voru notaðar, kennararnir lásu einfaldlega upp úr sínum
bókum og við þurftum að skrifa allt niður eftir þeim.
Fyrstu mánuðina skildi ég mest lítið af því sem fór fram,
leið bara mjög undarlega að sitja á trébekk við lágt púlt
inni í hálfhrundu skólahúsi í úthverfi stórborgar uppi í
Andesfjöllum inni á miðju meginlandi S-Ameríku. Skiln-
ingsleysið skipti svo sem engu máli því kennslan var af gíf-
Gáfaðir menn eru góðir eiginmenn, gáfaðir menn eru ekki eiginmcnn.