Skólablaðið - 01.05.1992, Side 30

30 SKÓLABLAÐIÐ
leggst 24 dansa non stop- eða þar um bil. Því auðvitað var
allt með kúltíveruðu sniði, mátulegum pásum og tíma fyr-
ir konversasjónir og því um líkt eins og tilheyrir slíkum
menningarsamkundum.
Hlédrægir, vel upp aldir og snyrtilegir fimmtubekkingar
serveruðu ávaxtadrykk þeim sem óskuðu eftir slíku og sáu
jafnframt um gæslu hinna glæsilegu loðfelda yngismeyj-
anna á íþökuloftinu. Þar gátu þeir fundið ilminn og ang-
ansveiminn af yfirhöfnum tískumeyjanna. Nánari kynni af
dýrðinni voru þeim ekki ætluð að sinni.
Auk okkar þriggja áðurnefndra kennara bættust við
aðrir sjö af gerðinni „Magister optimus“ og að sjálfsögðu
heiðraði einnig samkomuna sjálfur „Rector optimus ven-
erabilis“. Og sá tók nú sveiflurnar og þær ekki síðri en
lærimeistarinn Haukur Sveinsson sem kom til þess að sjá
afrakstur viku þjálfunar á fótmenntinni hjá liðinu. Klukk-
an tifaði, svitinn rann og með honum ávaxtasafinn um
þurrar kverkarnar. Kærkomið, kalt kvöldloftið streymdi
inn um litlu rúðurnar á gömlu gluggunum. Dansinn dun-
aði, síðpilsin sviptust, æskan íklæddist virðuleik vaxandi
kynslóðar, andblær liðins tíma fyllti vitin, Straussvalsarnir
ómuðu, eitt andartak stóð tíminn kyrr, augnablikið var
yndislegt.
Klukkan sló ellefu. Inspector scholae ávarpaði hina
prúðbúnu gesti. Bal aux Violons var lokið. Þunnir siffon-
kjólar og naktar axlir umluktust yfirhöfnum og þrýstu sér
þétt inn í hlýtt fang hinna svartklæddu sveina. Saman
gengu þau svo út í kalda vetrarnóttina, Tjarnarrúntinn,
þar sem ástin blómstrar jafnt sumar sem vetur, nótt sem
dag, hjá íslenskri æsku.
Á íþökuloftinu stóðu fimmtubekkjarsveinarnir enn í
loðfeldavímunni og hugsuðu dreymandi til framtíðarinn-
ar. Bal aux Violons!
Hvílík sæla! Guðfinna Ragnarsdóttir.
„Magister Optima“
Boðið upp í dans.
Hjónabandið er yndisleg stofnun, en hver vill sosum eyða ævinni á stofnun.