Fréttabréf Ættfræðifélagsins - 01.06.1998, Blaðsíða 7

Breiðavaði, skammt fyrir ofan Blönduós.
Þar var haldin skemmtun á vegum
Ungmennafélagsins “Vorboðinn” í
Langadal. Aðgangseyrir var ein króna fyrir
fullorðna, en 50 aurar fyrir böm.
Hlutavelta var, og kostaði drátturinn 75
aura. Um þessa skemmtun segi ég m. a.:
“Eg dansaði afar mikið, og á yfirleitt ljúfar
endurminningar um þetta skrall, þar sem
hið unga fólk kemur saman til að skemmta
95
ser.
Slikt er aðeins einkenni ceskunnar
eitthvað að finna til skemmtunar.
Og dansinn oss heillar, deyfðin þver
og drunginn úr hjörtunum burtu fer.
Þetta var alllangt kvæði. Og lýsir hug ungs
manns, sem tekinn er að líta til hins
kynsins. Ég man, að ég dansaði talsvert
við eina unga dömu, sem var í vist á bæ
einum í Langadal. Hönd hennar var mjúk
og vanginn einnig. Vart mun ég raunar
hafa þorað að vanga þessa stúlku. Einnig
var það ekki komið í tísku þá. Helst var,
að menn vönguðu stúlkur í síðasta
dansinum. Eftir ballið gekk ég heim og
kom að Refsstöðum klukkan tvö um
nóttina. Lengi “lifði” ég í minningum um
þetta ball og hina hugljúfu mey, sem fyrr
er á minnst.
Svo hafði til talast, að ég leysti
vetrarmanninn á Gunnsteinsstöðum, Hörð
Agnarsson, af hólmi við fjárhirðingu og
fleira, meðan hann skemmti sér á
Sæluvikunni á Sauðárkróki. Ég gekk niður
“skarðið mitt”, Strjúgsskarð, að
Gunnsteinsstöðum fímmtudaginn 27.
mars. Pétur, sonur Hafsteins bónda
Péturssonar, setti mig inn í starfíð. Þama
hafði ég sannarlega nóg að gera.
Húsbóndinn hafði nóg að starfa við
sveitarreikninga og sat yfir þeim daginn
langan. Var hann þá nýkominn heim af
flokksþingi Framsóknarflokksins. Mér
geðjast vel að starfínu, svo og fólkinu.
Matur var ágætur, og nýrri en á dalnum,
enda samgöngur greiðari við Langadal.
Kindumar sem ég hirti, vom 225 að tölu.
Engin mæðiveiki enn. Nóg var að lesa.
Man vel, að ég las ritdóm í dagblaði um
nýjustu ljóðabók Tómasar
Guðmundssonar, “Stjömur vorsins”, sem
kom út fyrir jólin 1940. Þama var
sannarlega skáld, sem talandi var um.
Hvílíkur dýrðar skáldskapur ! Ég lærði
mörg erindi þegar, sem tilfærð vom í
ritdómnum. Þar var ljóðið um ungu
konumar, þar sem skáldið yrkir svo
fagurlega:
Þvi nýmálað fólk og nœtur í mánaskini
er nafnið á því, sem hjarta mitt dáir og
ann.
Ég vil sitja í djúpum stól undir stoltum
hlyni
með stóra flösku af víni og konu, sem
elskar mann.
En ljóðið “Júnímorgunn”, sem eitt erindi
var birt úr þama í umsögninni um bókina,
og ég lærði auðvitað eins og skot:
Og léttir geislar glitra um lygnan fjörð,
eins og glóbjört minning um tunglskinið
nú í vetur.
Ó, engan ég þekki, sem gceti gert þetta
betur
en guð, að búa til svona fallega jörð.
Þá var eitthvað birt úr ljóði Tómasar,
“Þjóðvísu”, sem er eitt fegursta ljóð, sem
að ort hefur verið á íslenska tungu. Og sú
er skoðun mín, að ljóð Tómasar verði
lengi dýrgripir tungu okkar.
Hörður kom mánudaginn 31., mars.
Borgaði hann mér 10 krónur, sem að mér
þótti talsvert fé. Hafsteinn falaði mig sem
vormann að Gunnsteinsstöðum, svo að
ekki hefur honum geðjast illa að störfum
mínum.
Sá óvenjulegi atburður gerðist
fímmtudaginn 15. maí 1941, að Rudolf
Hess, staðgengill Hitlers, lenti flugvél
sinni á akri bónda eins í Bretlandi. Var
talið, að hann væri með þessu að reyna að
koma á friði milli Þýskalands og
Bandamanna.
7