Fréttabréf Ættfræðifélagsins - 01.06.1998, Blaðsíða 19

Rannveigar, sem er augasteinninn hans. Hún
deyr hinn 3. febrúar 1906. Þremur mánuöum
síðar, 18. maí, de>T Markús Kristján af tauga-
veiki.1
Meira en 2 ára sjúkdómsstríð elsku-
legrar dóttur minnar Kristínar sál.
sem dauðinn loks gjörði endir og á
sama ári Kristjáns sonar. Sjúkdóms-
stríó hans varaði 10 vikur. Þessi
barnamissir fannst mér stundum œtla
aó veróa mér of þungur til að geta
lifað. Einkum hennar sem var mér svo
einkar hugðnœm. Hana mátti með
réttu kalla og góða og efnilega dóttir.
En ég trúi og vona að drottinn hafi
œtlaó henni betra en allar lífsins
unaðsvonir í heimi þessum. Pilturinn
18 ára leit einnig út fyrir að geta
orðið nýtur maður ef hann hefði lifað.
Einnig trúi ég því aó altsjáandi góður
guó hafi séó honum betra að fara
héðan svo ungum en lifa í freistinga-
heimi þessum og segi því af hjarta.
Lofaóur veri guðfyrir lausn þeirraf
Þijú síðustu árin, sem Sumarliði lifði
færðist dofinn, andlegur og líkamlegur yfir
hann. Hann færðist smám saman inn í rökkrið,
enda var hann þá kominn á tíræðisaldur. Fóta-
ferð hafði hann samt nokkra á hveijum degi.
Laugardagsmorguninn 27. mars 1926 fór hann
á fætur eins og hann var vanur og borðaði
dögurð. Næstu nótt fékk hann slag og féll í dá.
Á mánudagsmorgun 29. mars leið hann út af.
Með því Sumarliði hafði búist við þessari
stund miklu fyrr var hann löngu áður búinn að
segja hvað ætti að fylgja honum í kistuna.
Passíusálmamir, sem honum voru alltaf svo
kærir áttu að fylgja honum á leiðarenda.
Sömuleiðis Nýja Testamentið, sem Jochum,
faðir séra Matthíasar, hafði gefíð honum
forðum daga heima á íslandi. Þótt Sumarliði
væri ávallt íslendingur í hjarta sínu var honum
ljóst, að kjörland hans var framtíðarland af-
komenda hans. Ef til vill var það þess vegna,
að hann bað um, að dáhtið Bandaríkjaflagg úr
silki færi með honum í kistuna.
Á heimili hins látna fór fram hús-
kveðja 29. mars. Þar vom samankomnir, auk
ekkjunnar, nánustu ættingjar og vinir. Athöfnin
fór fram, bæði á ensku og íslensku og séra
Runólfur Marteinsson prestur Hallgríms-
safnaðar í Seattle talaði yfir hinuni látna. Síðan
var líkið flutt til Seattle þar sem aðalútfararat-
höfnin fór fram. Margt fólk var saman komið
til að kveðja. Langri ævi var lokið og Sumar-
liöi hvíldinni feginn. 93 ára gamall. Við andlát
1 „Dánarfregn." Lögberg 28. júní 1906.
: E. Richard Frederick. Dagbók 1905, Sumarliöi Sumar-
liðason, 90-91.
Sumarhða flutti Helga til Seattle og var þar í
skjóli bama sinna ims hún lést 22 árum síðar,
hinn 18. ágúst 1948.3
Aldrei minntist Sumarliði á, að hann
iðraðist þess, að hafa farið frá íslandi en þau
40 ár, sem líkaminn var fyrir vestan var
hugurinn heima á gamla landinu - ahtaf að
bíða eftir fréttum þaðan, sem síðan rötuðu
beina leið á síður dagbókanna. Nýja fóstran
fékk Sumarhða ekki auð í hendur en hann, eins
og svo margir íslendingar, fékk tækifæri til að
mennta böm sín og gera þeim þannig kleift að
eignast góða framtíð. Afkomendur hans búa í
dag í Washingtonríki og á Vestfjörðum.
Með rannsókn á persónulegum heim-
ildum tel ég, að við öðlumst betri skilning á
ýmsum atburðum, auk þess að bæta nokkm við
félagssöguna. Enginn einstaklingur er án sögu,
en sagan virðist oft komast af án einstaklinga.
Einhverskonar samþætting er nauðsynleg til að
gera sögulegan arf okkar lifandi og
áhugaverðan fyrir komandi kynslóðir.
Notalegur fundur.
Síðasti fúndur vetrarins var haldin í
Ættfræðifélaginu á sumardaginn fyrsta,
fimmtudaginn 23. apríl og var hann haldinn í
Templarahöllinni. Fundurinn var með
óhefðbundnu sniði, enginn fyrirlestin- en
Baldvin Halldórsson las sögu af sinni alkunnu
snilld, við góðar undirtektir viðstaddra. Síöan
var drukkið kaffi og spjallað og undu
fundargestir vel þessu óvenjulega
fyrirkomulagi enda vel mætt og fúndarsalurinn
sérlega skemmtilegur. Bóksala var með
hefðbundnum hætti enda nauðsynlegt fyrir aha
ættfræðiáhugamenn að verða sér úti um mann-
töl sem sum hver em að verða uppseld.
Formaður sleit fúndi um hálf ellefu og óskaði
mönnum gleðilegs sumars og bað menn að
muna eftir sumarferðinni sem að þessu sinni
verður farin á Revkjanesið. Hún verður að
sjálfsögðu nánar auglýst síðar.
Stjómin.
3 Runólfur Marteinsson, „Mrs. Helga Sumarliðason.
Minningarorð" Lögberg 28. október 1948.
19