Árbók VFÍ/TFÍ - 01.06.1999, Blaðsíða 243

Kynning fyrirtækja og stofnana 241
Nú þustu byggðamenn að þeim, og gátu þeir ekki komist undan. Voru þeir allir teknir
höndum og hengdir, þar sem síðan heita Gálgaklettar. Bóndasonur varð ólánsmaður, en eigi
er getið, hvað fyrir hann kom. “
Borun hófst þó ekki fyrr en 12. nóvember 1971 og var ætlunin að bora 700-800 m djúpa
holu, en á 262 m dýpi var holan orðin svo heit og aflmikil að ekki þótti ástæða til að bora
dýpra. Þann 19. desember var holan látin blása og reyndist hún yfir 200°C heit og gefa um
60 kg/sek af gufu. Akveðið var að halda áffam borun og voru boraðar tvær holur í beinu
framhaldi af þessari. Var önnur 239 m og hin 402 m djúp, og lauk borun þeirra um
mánaðamótin janúar/febrúar 1972. Boranir Grindvíkinga við Svartsengi vöktu mikla athygli
Suðumesjamanna og fylgdust þeir grannt með framkvæmdum.
Skömmu eftir að Grindvíkingar höfðu látið borafyrstu gufuholuna voru hjón úr Keflavík
í sunnudagsökuferð og vissi hvorugt hvar borholan var, en héldu þó helst að hún væri
skammt frá byggðinni. Er þau nálguðust Svartsengi sáu þau gufustrók úti í hrauninu. Gall
þá í konunni: „Nei — er hún þá hérna, Grindavíkurboran!? “
A fundi sínum 7. apríl 1972 samþykkti hreppsnefnd Grindavíkurhrepps að bjóða sveitar-
félögunum á Suðurnesjum til samvinnu um nýtingu jarðhitans við Svartsengi. Samþykkt
þessi var kynnt Samstarfsnefnd sveitarfélaga á Suðurnesjum (SSS) í bréfi dagsettu 17. sama
mánaðar.
Svartsengissvæðið var þó ekki eini valkosturinn því Vatnsleysubændur buðu jarð-
hitasvæði við Trölladyngju til virkjunar án endurgjalds, en með vissum skilyrðum um
hitaveitu til bæja sinna. Ekki var þó talinn fysilegur kostur að heQa um sinn virkjun á því
svæði, bæði vegna fjarlægðar frá helstu þéttbýliskjörnum Suðurnesja og einnig þess, að
svæðið væri ekki nægilega vel rannsakað.
í janúar 1973 birti Orkustofnun skýrslu sína „ Varmaveita frá Svartsengi. Frumáœtlun
um varmaveitu til þéttbýlis á Suðurnesjum Var þar sett fram áætlun um varmaveitu frá
Svartsengi, sem næði til Grindavíkur, Keflavíkur, Njarðvíkur, Sandgerðis og Garðs, auk
þess sem áætluð var aflþörf Keflavíkurflugvallar sem þá þegar var nefndur í þessu sambandi.
Hitaveita Suðurnesja stofnuð
Á fundi SSS 10. september 1973 var samþykkt að kjósa úr stjórninni þrjá menn í nefnd til
að undirbúa stofnun félags um byggingu og rekstur hitaveitu við Svartsengi. Hlaut hún
nafnið Hitaveitunefnd Suðurnesja og voru í hana kjörnir Alfreð G. Alfreðsson, sveitarstjóri
í Sandgerði, Eiríkur Alexandersson, sveitarstjóri í Grindavík og Jóhann Einvarðsson,
bæjarstjóri í Keflavík. Hitaveitunefndin hófst þegar handa við könnun á hentugu félagsformi
og í framhaldi af því var boðað til undirbúningsstofnfundar Hitaveitu Suðurnesja laugar-
daginn 15. desember 1973 í Félagsheimilinu Festi í Grindavík. Voru þar tilnefndir sjö menn
i bráðabirgðastjórn, en þann 17. janúar kaus bráðabirgðastjórnin þriggja manna
framkvæmdastjórn er í áttu sæti þeir sömu og sátu í Hitaveitunefnd Suðurnesja. í framhaldi
af þessum undirbúningi var síðan gengið frá stofnun Hitaveitu Suðurnesja. Lög um hana
voru samþykkt á Alþingi 18. desember 1974 og þau síðan staðfest af forseta íslands 31.
desember sama ár. í 1. grein laganna segir svo:
Tilgangur fyrirtækisins skal vera að virkja jarðhita í Svartsengi við Grindavík eða
annars staðar á Reykjanesi, ef hagkvœmt þykir. Reisa þar varmaskiptastöðvar og leggja
aðveituœðar tilþéttbýliskjarna á Suðurnesjum, leggja dreifikerfi og annast sölu á heitu vatni