Verktækni - 15.08.1991, Qupperneq 49

'u eru heilu hæðirnar lagðar undir „skóga“ af vindmyllum
sem gnæfa yfir umhverfinu. Til að framleiða verulega raf-
orku með vindmyllum þarf að reisa þúsundir slíkra mann-
virkja. Það veldur gífurlegum breytingum á landslaginu og
rnargir tala um sjónmengun í þessu sambandi.
Aðrir orkugjafar koma einnig til greina. Franskir vís-
indamenn hafa rannsakað hitastigið í höfunum og velta því
fyrir sér hvort hægt sé að nýta varmann til raforkufra-
mleiðslu. Þá hafa miklar tilraunir farið fram á bylgjuorku.
Framtíðin í orkubúskap heimsins er talin felast í þessum
orkugjöfum þar sem þeir eru endurnýjanlegir og taldir valda
lítilli mengun miðað við þá orkugjafa sem notaðir eru í dag.
Vatnsorka er mikið til fullnýtt í flestum iðnríkjunum,
nema í Noregi, Kanada og á íslandi. í þriðja heiminum er
þó ennþá gífurlegt magn af óvirkjaðri vatnsorku.
langt í land
Sú staðreynd að flest iðnríki heims framleiða raforku úr
eldsneyti, svo sem kolum og gasi, bendir til þess að langt sé
í land að nýir orkugjafar taki við af þeim hefðbundnu. Þau
iðnríki er ráða yfir kjamorku nota hana einnig óspart til að
framleiða raforku.
Framtíðarspá Alþjóðlegu orkumálaráðstefnunnar gerir
ráð fyrir því að heildarnotkun orku árið 2020 muni nema
ígildi 13,8-18,0 milljarða tonna af olíu. Heildarnotkunin
var 6,8 milljarðar tonna árið 1978. Talið er að olíunotkun-
in verði 2,4-3,6 milljarðar tonna árið 2020 en það er lítið
meira en notað var árið 1978, en þá var olíunotkun heims-
ins 2,7 milljarðar tonna. Því er spáð að kol, jarðgas og
kjarnorka muni bera þessa gífurlegu aukningu uppi.
íKaliforníu hafa verið reistir heilu „skógarnir“af vindmyll-
um sem gnæfa yfir umhverfinu.
Þegar talað er um orkubúskap gleymist oft að minnast á
enn eina orkulindina. Sú orkulind er ekki áþreifanleg því
hún leynist í hugsanagangi manna. Þjóðverjar kalla þessa
orkulind „sparnað". Með því að spara raforku á heimilum,
t.d. með því að láta ekki ljós loga að óþörfu. Mikla orku er
hægt að spara með því að nota svokallaðar sparperur. Þær
endast lengur og eyða minni raforku. Þá er hægt að spara
eldsneytisinnflutning með því að nota almenningssam-
göngur, eins og strætisvagna. Fólk gæti einnig komið sér
saman um að samnýta bílana sína. Og svo er einfaldlega
hægt að ganga eða hjóla.
VERKTÆKNl 49