Harpan - 01.06.1937, Qupperneq 7

N A R
unum, er vita að torginu, veitum
við athygli, meðal hvítra marm-
arasúlnanna, tveim rauðum —
„porfyr" eða purpurasteinssúlum.
Milli þeirra stóð sá, er kunn-
gjörði dauðadóma, en aftökstað-
urinn var milli tveggja stórra
súlna á þessu undurfagra torgi
— og þeir voru margir, er þar
létu líf sitt.
íhöllinnieru 11 feykistórir salir-
í einum þeirra er málverk Tizians,*
Paradís. Það er 30 fet á hæð
og 74 á lengd, og er enda taliö
stærsta málverk, sem til er. 4f
því getið þið markað stærð sals-
ins.
En hertogahöllin er fyrir fleira
fræg en glæsileika sinn og fegurð.
í henni eru einhver illræmdustu
fangelsi, blýklefarnir — piornbí
— uppundir þaki og niðri í
grunnhýsum hallarinnar — brunn-
arnir. Fangelsi þessi eru sem
betur fer ekki lengur notuð. En
bakvið höllina er fangelsi frá
1500, sem enn er notað. milli
þess og hallarinnar er „Andvarpa-
brúin“. Nafn sitt hefir hún að
sjálfsögðu ekki hlotið að ófyrir-
synju. — Hún er frægust allra
brúa Feneyja. Rétt utan við Fen-
eyjar er frægasti baðstaður ít-
alíu — Lido —. Þar eru mörg
* Tizian (1477—1576), einn af mestu
málurum endurreisnartímans. Hann ól
að mestu aldur sinn í Feneyjum og var
par einn áhrifamestur málara. Mesta
frægð hlaut hann fyrir mannamyndir
sínar.
P A N
hótel, sem full eru af fólki, sér-
staklega í júlí og ágúst, sér til
skemmtunar og heilsubóta.
Mörgu er enn eftir að kynnast
af fornum minjum ásamt siðum
og háttum fólksins, er nú byggir
þessa borg fornrar frægðar, auðs
og valda. En að þessu sinni
vinnst okkur ekki til þess tími.
Við stígum því aftur á bak Hugs,
okkar fótfráa fáks, og höldum
af stað heim. Skínandi marmara-
hallirnar með turnum sínum og
spírum, reyfast rökkurmóðu fjar-
lægðarinnar. Aður en varir er
„Drottning hafsins" horfin að
baki. En i svölu norðri blasa
við sjónum fannhvítir, íslenzkir
jöklar í allri sinni lokkandi ægi-
tign og veldi, er varir meðan
snær fellur á íslenzka grund.
— Við erum aftur heima.
Marl. Magnússon.
Barnamál.
„Meittari Jakob hefur hú.
Fadd dló klukkan? Hún dló pú.“
Meistari Jakob, sefur pú.
Hvað sló klukkan? Hún sló prjú.
„Hé hef ég köddinn hyngja ábók,
helinn binna höj á ogg,
götuna ella ginn í gók,
gúminn bóna mákaogg“.
Sendið Hörpu „barnamál" og
Skrítlur í sambandi við börn.
69