Harpan - 01.06.1937, Blaðsíða 33
H A R P A N
Hversvegna skjórinn byggir bezl hreiður
Fyrir löngu, löngu síðan komu
allir fuglarnir saman á ráðstefnu
til að ræða byggingu hreiðra sinna.
„Allir menn eiga hús,“ sagði rauð-
brystingurinn, „og allir fuglar
þurfa að eiga heimili.“
„Menn hafa ekkert fiður,“ sagði
uglan, „og þess vegna verður þeim
kalt án húsa. Við erum fiðraðir."
„Ég held á mér hita með því að
fljúga hratt,“ sagði svalan. „Ég
held á mér hita með því að baða
vængjunum,“ sagði kólibrífuglinn.
„Bráðum eignumst við unga,“
sagði rauðbrystingurinn. „Þá vant-
ar vængjaf jaðrir og geta því ekki
flogið eða flögrað, svo að þeim
mun verða kalt. Hvernig á þeim
að vera heitt, ef við eigum engin
hreiður." Þá sögðu allir fuglarnir:
„Við viljum byggja hreiður, svo
að ungunum okkar verði nógu
heitt.“ Fuglarnir byrjuðu þegar
að byggja, en þótt þeir gerðu, sem
bezt þeir gátu, voru hreiðrin f jarri
því að vera góð. „Hver getur kennt
okkur að byggja hreiður?“ hróp-
uðu fuglarnir.
„Spyrjið skjórinn. Hann kann
hreiðragerð,“ vældi uglan. Þá fór
allur hinn fiðraði kynflokkur í
heimsókn til skjórsins og bað hann
auðmjúklegast að veita sér tilsögn
í byggingarlist. „Vissulega," sagði
skjórinn, sem einmitt hafði lokið
við góðan miðdegisverð. „Ég hefi
kennt í brjósti um ykkur, vesling-
ana, vegna háttalags ykkar við
smíðar. Einu sinni endur fyrir
löngu minnist ég —“
„Engar ræður,“ vældi uglan,
„okkur vantar tilsögn í bygging-
arlist.“ „Engan ruddahátt" sagði
skjórinn í ströngum tón. „Hlustið
nú á mig“, sagði hann um leið og
hann sneri sér tígulega að hinum
fuglunum: „Þetta er aðferðin við
að byggja. Fyrst takið þið 2 spýt-
ur — þannig; leggið aðra þvert
yfir hina — svona, og síðan —“
„Hvað, þetta vissum við áður!“
krunkaði krummi á grein við hlið-
ina á honum.
Skjórinn virtist snöggvast mjög
móðgaður, en hélt áfram: „Þá
verðið þið að hafa mosa og lauf
til að binda stafina saman — eins
og þetta.“
Þegar hér var komið varð alls-
herjar kvak allt í kring. Fuglarnir
vögguðu stélunum, kinkuðu kolli
og sögðu hver við annan: „Hvað,
þetta vissum við áður!“ „Þögn!“
hrópaði skjórinn bálreiður. „Lof-
ið mér að byrja aftur. Fyrst takið
þið tvo stafi — þannig, og leggið
þá í kross — svona, síðan verðið
þið að hafa tilbúinn mosa og lauf,
sem þið —.“ Enn einu sinni var
kvakað og tíst. „Hvað, við vitum
þetta allt — við vitum þetta allt!“
görguðu fuglarnir í kór.
„Vissulega!" sagði skjórinn.
„En hvers vegna komuð þið þá til
mín. Farið burtu og lærið að
95