Harpan - 01.06.1937, Side 9

H
A
R
A
N
og skrifaði £>á bók um allt, er
hann hafði séð og 'Jifað meðal
Rauðskinna.
Frá Englandi höfðu þeir farið
á prem litlum skipum — „Susan
Constant**, „Godspeed“ og „Dis-
covery“ — í apríl og komu ekki
til Virginiu fyr en í desember.
Þeir komu inn í fjörð^er tak-
markaðist af tveim höfðum, er
peir skírðu Henry-höfða og Char-
les-höfða, eftir tveim sonum Jak-
obs I. — Finnið pá á landnbréf-
inu ykkar- — Þessir nýju inn-
byggjar Virginiu voru menn eins
og gengur og gerist. Og pað leið
eigi á löngu, par til deilur.^sjúk-
dómar og dauðijheimsóttu pá.
Vistirnar Ismáprutu, og eins og
einn peirra skrifaði: ,Drykkur
okkar var kalt vatn^og húsnæð-
ið loftkastali.*
| fEitt skipanna fvar sent' heim
til Englands til að sækja ýmsar
nauðsynjar/En sú ferð hlaut að
taka um tuttugu vikur, og hvern-
ig átti pessCJinnflytjendahópur
að bjargast allan þann tíma? g
ÍJJæja, en hér fór, eins og á-
vallt, er á pað ýtrasta reynir, að
sá, er flest hafði úrræðin og
mestan kjarkinn og kraftinn, tók
forustuna — og meðal pessa
hóps var pað John Smith.
John Smith sá brátt, að pað
sem pessir nöldrandi, hungrandi
og sjúku menn purftu, var eitt-
hvað að starfa. Að dæmi hans,
hjálpsemi og hvatningu hófu peir
svo byggingu húsa — lítillar
P
borgar, er peir nefndu Jakobs-
borg.
Næsta skrefið var að hefja við-
skipti við Indíánana.
Hugmynd John Smith var að
láta Indíánana fá kopar og perl-
ur til skrauts, og handaxir til
trjáhöggs, pví að pær gátu Indí-
ánar ekki smíðað, par eð peir
ekkert járn höfðu. í staðinn hugs-
aði hann sér að fá fisk, brauð,
korn, kjöt o. fl. Indíánarnir er
alizt höfðu parna upp og sam-
lagast umhverfinu og lífsskilyrð-
um pess — og pekktu auk pess
hvern blett, stóðu eðlilega betur
að vígi um öll aílaföng en Eng-
lendingarnir.
En viðskipti gátu pví að eins
tekizt, að Indíánarnir væru peim
ekki fjandsamlegir. I fyrstu urðu
peir félagar að nota byssur sínar
til að afla fæðu.
Þeir skildu ekki tungu Indíán-
anna og vissu heldur eigi um
porp peirra. John Smith mun
hafa tekið að sér að kanna árn-
ar í einum skipsbátanna — og
vinna vináttu Indíánanna.
Hann bar ávallt marghleypu
við belti og áttavitann sem leið-
arvísir.
Tvær fyrstu ferðirnar gengu á-
gætlega. Hann náði vináttusam-
bandi við nokkra Indíána. Og á
einum stað biðu peir hans jafn-
vel með fullar körfur vista. —
En priðja rannsóknarför hans
hlaut ekki jafn góðan endir, —
pótt sjálfur slyppi hann lifandi.
71