Harpan - 01.06.1937, Blaðsíða 13

H Á ______R______P_______A N
hann bara hló — og kallaði:
„Hlaupið! hlaupið eins hratt og
þið orkið! þið getið ekki náð mér,
því að ég er hunangsköku-dreng-
ur!‘
Og þau gátu ekki náð honum.
Hunangsköku-drengurinn hljóp
og hljóp, þangað til hann kom þar,
sem kýr var á beit við veginn.
„Stanzaðu“, litli hunangsköku-
drengur“, kallaði kýrin. ,Mig
langar til að borða þig“. Litli
hunangsköku-drengurinn bara hló
og sagði:,, Litla, gamla konan og
litli, gamli maðurinn gátu ekki
náð mér, og þú getur heldur
ekki náð mér“-
Þegar kýrin byrjaði að elta
hann, leit hann um öxl og sagði:
,HIauptu, kýr! — Hlauptu, kýr! —
eins og þú getur orkað! Þú get-
ur ekki náð mér. Ég er hunangs-
köku-drengur“.
Og kýrin gat ekki náð honum.
Litli hunangskökudrengurinn
hljóp og hljóp, þangað til hann
kom til hests úti í haganum-
„Gjörðu s*o vel og stanzaðu,
litli hunangsköku-drengur“, sagði
hesturinn. „Mig langar að borða
þig“. En litli hunangsköku-dreng-
urinn bara skellihló og sagði:
,Litla, gamla konan, litli, gamli
maðurinn og stóra kýrin gátu
ekki náð mér, og þú getur ekki
heldur náð mér".
Þegar hesturinn tók sprettinn
á eftir honum, leit hann um öxl
og hrópaði: „Hlauptu hestur!
Hlauptu hestur! Þú getur ekki
náð mér. Ég er hunangsköku-
drengur".
Og hesturinn gat ekki náð
honum.
Hunangsköku-drengurinn hljóp
og hljóp, þar til hann kom að
kornhlöðu — og í hlöðunni voru
þreskjarar. Þegar þreskjararnir
komu auga á hunangsköku-
drenginn, reyndu þeir að grípa
hann og sögðu: „Ekki hlaupa
svona hratt, hunangsköku-dreng-
ur, okkur langar að borða þig“.
En hunangsköku-drengurinn hljóp
hraðar en nokkru sinni áður,
og kallaði um öxl, ,Litla, gamla
konan, litli, gamli maðurinn, stóra
kýrin og stóri, stóri hesturinn gátu
ekki náð mér, og þið getið held-
ur ekki náð mér — getið það
ekki! Hlaupið, hlaupið! Hlaupið
eins og þið orkið. Þið getið ekki
náð mér. Ég er hunangsköku-
drengur“.
Og þreskjararnir gátu ekki náð
honum.
Hunangsköku-drengurinn hljóp
og hljóp hraðar en nokkru sinni.
Hann hlóp og hljóp, þar til hann
kom að engi, og á enginu voru
margir sláttumenn. Þegar sláttu-
mennirnir sáu, hve fallegur hann
var, hlupu þeir á eftir honum og
kölluðu: ,Biddu svolílið! Biddu
svolítið, hunangskökudrengur.
Okkur langar til að borða þig!“
En litli hunangsköku-drengurinn
hljóp hraðar en nokkru sinni.
Hann þaut áfram eins og vind-
75