Harpan - 01.06.1937, Qupperneq 19

H A R P A N
Sköpunarsaga Eskimóa
Þið kannist sjálfsagt flest eða
öll við sköpunarsögu Gyðingaúr
bibliusögunum. í „Goðafræði
Grikkja og Rómverja“, sem til er
á íslenzku, í þýðingu Steingríms
Thorsteinssonar, getið pið kynnst
hugmyndum þeirra þjóða um
uppruna heims. í Goðafræði
Finns Jónssonar getið þið lesið,
hvernig forfeður okkar hugsuðu
sér, að heimurinn hefði orðið til.
— Og hér skal, ég segja ykkur
sköpunarsögu Eskimóa. Allar eru
sögur þessar hver annari ólíkar,
enda vaxnar upp úr ólíkri menn-
ingu og umhverfi.
— Og hér kemur sagan —
Það var fyrir löngu, löngu síð-
an, þegar jörðin átti að verða til,
að mold, grjót og fjöll hrundu að
ofan — ofan úr himninum. Þann-
ig myndaðist jörðin.
Eftir að jörðin var til orðin,
varð maðurinn til. Smábörn komu
úr jörðinni meðal trjárunna. Þar
lágu þau með lokuð augu og
sprikluðu, því að þau gátu ekki
skriðið. Fæðu sína fengu þau af
jörðinni.
Nú segir frá manni og konu.
Hvenær höfðu þau vaxið og orð-
ið fullorðin, og hvenær höfðu þau
hitzt? Það veit enginn.
Konan saumar barnaföt, geng-
ur út með þau, finnur lítil.börn,
klæðir þau og fer síðan heim aft-
ur.
Þannig fjölgaði mönnunum.
Þegar þeir voru orðnir margir,
vildu þeir fá hunda. Maður nokk-
ur gengur út með hunda-aktýgi
í hendinni, stappar í jörðina og
hrópar: „Hokk, hokk!“ Þá hopp-
uðu hundarnir fram — úr þúfum
— og hristu sig gríðarlega, því
að á þeim var mikill sandur.
Þannig fékk maðurinn hunda.
Mönnum fjölgaði og fjölgaði.
Og á þeim tíma, fyrir löngu,
löngu síðan, þekktu menn ekki
dauðann. þeir urðu mjög gamlir,
og að síðustu urðu þeir örvasa
og blindir og lágu, þar sem þeir
voru komnir.
Þeir þekktu heldur ekki sólina
og lifðu í myrkri. Það var sífeld
nótt.
Aðeins inni í húsunum höfðu
þeir ljós og brenndu vatni í lömp-
unum. Á þeim tíma gat vatn
logað.
En þeir, sem ekki kunnu að
deyja, urðu margir. Það varð
varla þverfótað fyrir þeim á jörð-
inni. Þá kom mikið flóð og fólk-
inu fækkaði. Uppi í fjöllum finn-
ast stundum skeljar. þær eru
menjar þessa flóðs.
Eftir flóðið fóru tvær gamlar
konur að tala saman: „Við skul-
um vera án dags, ef við líka er-
81