blaðið - 17.11.2006, Blaðsíða 28

28 FÖSTUDAGUR 17. NÓVEMBER 2006
blaðið
Afmælisborn dagsms
ROCK HUDSON LEIKARI, 1925
MARTIN SCORSESE LEIKSTJÓRI, 1942
LEE STRASBERG LEIKSTJÓRI OG LEIKARI, 1901
kolbrun@bladid.net
Leðurblökur
í ævintýrum
Græna húsið nefur sent frá sér
barnabókina Sólvæng eftir Kan-
adamanninn
Kenneth
Oppel.
Bókin
fjallar um
leður-
blökurnar
Skugga
og Marínu
sem leggja
upp í mikið
ferðalag
um hávetur
til þess
að leita
að föður Skugga. Á leiðinni
finna þau dularfulla byggingu
og inni (henni risastóran skóg
þar sem þúsundir leðurblakna
láta fara vel um sig í notalegu
umhverfi því að nóg er af æti
og engir óvinir sjáanlegir. Er
þetta Paradís? En af hverju
hverfa þá sumar leðurblökurnar
sporlaust?
Bókin er sjálfstætt framhald af
Silfurvæng sem kom út í fyrra.
Kápu hannaði Finnur Malm-
quist, Rúnar Helgi Vignisson
Ástir riddara
og hirðmeyja
Háskólaútgáfan hefur gefið út
Strengleika, safn smásagna
um ástir og ævintýri riddara og
hirðmeyja. Sögurnar, sem eru
21 að tölu, voru upphaflega
skrifaðar fyrir franskt hirðfólk á
12. öld, en
þó að efnið
sé gamalt
fjalla þær
um sams
konar
vandamál
og fólk
glímir við
á okkar
dögum og
varða ást
og hatur,
hjónaband,
framhjáhald, ófrjósemi, ofríki
og ofbeldi. Sögurnar voru
þýddar úr frönsku yfir á nor-
rænu á 13. öld og Islendingar,
sem ávallt hafa kunnað að
meta góðar bókmenntir, lásu
þær og lögðu út af þeim í eigin
verkum. Útgáfan er ætluð al-
menningi og henni fylgja bæði
ítarlegar skýringar og fróðlegur
inngangur eftir dr. Aðalheiði
Guðmundsdóttur sem bjó text-
ana til prentunar. Ritstjóri er
Sveinn Yngvi Egilsson.
Ástin
og tíminn
Ástm og tíminn, tvö sterkustu
öflin í mannlegri tilveru, eru
meginstefin í Aldingarðinum,
nýrri bók
Ólafs
Jóhanns
Ólafssonar
sem inni-
heldu>- tólf
smásögur.
Hún fylgir
árs-
hríngnum,
hver
frásögn
ber nafn
eins mán-
aðanna
og fléttast þær þannig saman
bæði í efni og byggingu.
Hulda Vilhjálmsdóttir „Mér finnst ég vera;
byggja upp grasrót sem er sífellt að mótast.
Upp á yfirborðið er að koma fastur og kröftug-
ur stíll - eða ég vona það.“
að
Sífelldar tilraunir
etta eru tíu stórar mynd-
ir og svo fjölmargar litl-
ar myndir, yfirlit frá tíu
ára ferli,“ segir Hulda Vil-
hjálmsdóttir en á morg-
un, laugardag, verður opnuð sýning
á verkum hennar í Nýlistasafninu.
„Það er mjög gaman að fá að sýna
stór verk í stórum sal því venjulega
hefur maður ekki tækifæri til þess
og reyndar hefur maður ekki oft
tækifæri til að vinna þau. Mér finnst
mjög gaman að vinna stór verk. Það
er vissulega erfitt og reynir á mann,
er örugglega ekki ólíkt því að skrifa
stóra bók. Eg nýt þess að fást við það
sem er ögrandi og krefjandi.“
Konan í víðáttunni
Þegar Hulda er spurð um við-
fangsefni sín í myndlistinni segir
hún: „Kvenleg staða í víðáttunni
er mér hugleikin. Það má kannski
halda því fram að karlmaðurinn sé
meiri víðátta en konan og konan
sé meira í því að góðursetja. Samt
finn ég mig í víðáttunni og í kraftin-
um. Þegar ég var sextán ára gömul
fór ég í vinnubuxurnar hans pabba,
sem var iðnaðarmaður, og það hent-
aði mér sem konu að vera í þeim.
Þannig vildi ég fara í skólann í stað
þess að vera í tískufötum. í vinnu-
búningi fnnst mér ég blómstra sem
kona.“
í hlutverki vfsindamanns
Hulda Vilhjálmsdóttir útskrifað-
ist frá málaradeild MHl 2000 og
hefur síðan fengist við málaralist.
„Ég er alltaf að rannska möguleika
málaralistar,“ segir hún. „Mér
finnst gaman að vinna með liti og
Þráinn Bertelsson í sýningarskrá
form og reyni áð þróa mig áfram.
Mér finnst ég alltaf vera opin.
Þema sýningarinnar er: Grasrót-
in er villt og undirheimur málara-
listar minnar er villt grasrót. Mér
finnst ég vera að byggja upp grasrót
sem er sífellt að mótast. Upp á yfir-
borðið er að koma fastur og kröft-
ugur stíll - eða ég vona það. Ég nýt
þess að mála. Þetta er ástríða. Ég
þorði ekki að taka ákvörðun um
að verða starfandi listamaður fyrr
en 1997 þegar ég var 24 ára gömul.
Ég hugsaði með mér að þetta hlyti
að vera erfiður heimur. Þetta er erf-
ið vinna en ég get ekkert annað. Ég
trúi á vinnusemina. Þetta er eins
og að vera vísindamaður, maður
þarf sífellt að gera tilraunir til að
komast að niðurstöðu. Þetta þarf
maður að gera alla ævi.“
Þráinn um Huldu
Kjarkur, forvitni, einlægni, dulúð, kraftur, vægðarleysi, seigla, kímni,
angurværð, innsæi - þetta eru fyrstu tíu ástæðurnar sem mér detta
i hug þegar ég velti því fyrir mér hvers vegna ég er svo hrifinn af mál-
verkunum hennar Huldu.
menningarmolinn
tekur við ríki
Á þessum degi árið 1558 lést Mar-
ía Englandsdrottning og hin 25 ára
gamla hálfsystir hennar, Elísabet,
tókvið ríkinu.
María og Elísabet voru dætur Hin-
riks 8. María var kölluð Blóð-María
vegna ofsókna hennar gegn mót-
mælendum. Á fimm ára valdatíma
Maríu var samband systranna afar
stormasamt og Elísabet sat um tíma
í Tower of London sökuð um þátt-
töku í samsæri mótmælenda gegn
drottningu.
Elísabet ríkti vel og lengi og Eng-
land varð stórveldi undir hennar
stjórn. Hún gekk aldrei í hjónaband
og var kölluð meydrottningin. Hún
lést árið 1603 og er minnst í sögunni
sem eins merkasta þjóðhöfðingja
Englands.
Elísabet 1