Bændablaðið - 18.12.2007, Blaðsíða 12

Bændablaðið | Þriðjudagur 18. desember 20071
Bifrestingar í Bakkakoti
Góður hópur viðskipta­ og lögfræðinema frá Háskólanum á Bifröst heim­
sótti Bakkakot í Stafholtstungum á dögunum. Tilgangurinn var að kynna
sér íslenska sauðfjárrækt og því lá í augum uppi að halda fræðslukvöldið
í fjárhúsunum. Sigurgeir Sindri Sigurgeirsson bóndi og háskólanemi hélt
erindi um fjárbúskapinn í Bakkakoti og almenna stöðu sauðfjárræktarinnar
í landinu. Á eftir ræddi Haraldur Benediktsson formaður Bændasamtakanna
við hópinn og fór vítt og breitt í umfjöllun um landsins gagn og nauðsynjar.
Ekki var annað að merkja af hópnum en hann hefði bæði gagn og gaman
af á meðan hann gæddi sér á heimareyktu hangikjöti og öðru góðgæti.
Umræður voru líflegar eins og tíðkast á stundum sem þessum og ekki spillti
fyrir nærvera jarmandi kvikfjárins í hlýjum húsunum.
Að sjálfsögðu var annar hver gestur í lopapeysu eða með tignarlegt háls-
skraut úr lopa. Hér eru þau Elfa Gunnarsdóttir, Arnar Þór Óskarsson og
Lína Móey Bjarnadóttir.
Sigurgeir Sindri bóndi útskýrði muninn á „fallþunga“ og „fallhraða“ með
tilbrigðum auk þess að rekja sögu búsins í Bakkakoti og stöðu íslenskrar
sauðfjárræktar.
Eftir að fræðslukvöldinu lauk náði ljósmyndari Bændablaðsins hópmynd
af húsráðendum ásamt nokkrum eftirlegukindum. Frá vinstri: Kristján F.
Axelsson, Kristín Kristjánsdóttir, Sigurgeir Sindri Sigurgeirsson, Eiríkur
Blöndal, Haraldur Benediktsson og Sigurður Eyþórsson.
Þórir Páll Guðjónsson kennari
á Bifröst var mættur í fjárhúsin
og sést hér ásamt námsmeyj-
unum Söru Björg Ágústsdóttur,
Hafrúnu Pálsdóttur og Svanfríði
Kristjánsdóttur.
Stofna samtökin
Vinir Kvennaskólans
á Blönduósi
Skólahúsið
verði sannköll-
uð staðarprýði
Stofnuð hafa verið samtök-
in „Vinir Kvennaskólans
á Blönduósi“ en það voru
konur sem eitt sinn voru
nemendur eða kennarar í
Kvennaskólanum á Blönduósi
eða tengjast honum á annan
hátt sem stofnuðu samtök-
in. Markmið þeirra er að
stuðla að endurbyggingu
Kvennaskólahússins, standa
vörð um eignir og minjar
skólans, sögu hans og mennt-
unar kvenna sem og að efla og
styrkja starfsemi sem teng-
ist menntun og menningu í
Kvennaskólahúsinu og loks
að kynna verkefnið og vekja
áhuga almennings á því.
Nú á haustdögum er að
ljúka fyrsta áfanga endurbóta
á Kvennaskólahúsinu. Skipt
var um þak á aðalbyggingu
og frárennslislagnir endurnýj­
aðar. Áfram verður haldið á
næsta ári ef fjárveitingar fást
til verksins en mikill hugur er
í Húnvetningum að gera skóla­
húsið svo úr garði, að það verði
sannkölluð staðarprýði. Ljóst er
að verkefnið er kostnaðarsamt
en leggist margir á árar færist
fleyið hratt áfram.
Í húsinu verður síðan vafa­
lítið komið á starfsemi sem
hæfir þessum aldna skóla og
menningarsetri byggðalaginu
til heilla og menningarauka.
Þarna á eftir að verða líf og fjör
eins og forðum daga .
Aðalbjörg Ingvarsdóttir er
formaður samtakanna en aðrir í
stjórn eru Kristín Ágústsdóttir,
Kolbrún Zophoníasdóttir, Sig­
rún Kristófersdóttir, Hlíf Sig­
urðardóttir, Kristín Jónsdóttir
og Stefanía Garðarsdóttir.
Hvetja samtökin Húnvetninga,
búsetta í héraði eða brottflutta
sem og námsmeyjar, að styðja
við samtökin.
Póst- og fjarskiptastofnun hefur
birt ákvörðun sína nr. 25/2007 um
útnefningu fjarskiptafyrirtækja
með skyldu til að veita alþjón-
ustu en þau eru Síminn, Míla og
Já upplýsingaveitur. Stofnunin
birti þann 16. maí síðastliðinn
samráðsskjal þar sem öllum
hagsmunaaðilum var boðið að tjá
sig um atriði er lúta að alþjón-
ustu. Athugasemdir bárust frá
Símanum, Félagi heyrnarlausra
og Bændasamtökunum.
Í ákvörðuninni er þeim skyldum
sem falla undir alþjónustu í lögum
um fjarskipti skipt upp á milli Mílu
ehf., sem hefur skyldu til að veita
aðgang að almenna fjarskiptanet­
inu; Símans hf., sem hefur skyldu
til að veita talsímaþjónustu, gagna­
flutningsþjónustu með 128 kb/s
flutningsgetu og reka almennings­
síma um land allt, og Já upplýs­
ingaveitna ehf., sem hefur skyldu til
að gefa út símaskrá og reka upplýs­
ingaþjónustu um símanúmer í núm­
erinu 118. Þá er einnig kveðið á um
að Síminn og Já upplýsingaveitur
skuli verða við öllum sanngjörnum
kröfum hagsmunasamtaka öryrkja
sem leitast við að jafna aðgang
félagsmanna sinna að þeirri þjón­
ustu sem fellur undir alþjónustu.
Þak á kostnað
alþjónustuhafa 650 þúsund
Athygli vekur að engar af þeim
athugasemdum sem komu frá
Bændasamtökunum voru teknar til
greina, það er, að samtökin voru
alfarið á móti því að þak yrði sett
á kostnað alþjónustuhafa við lagn­
ingu nýrra tenginga og/eða við­
hald á einstökum tengingum og
að samtökin telja að þær áskrift­
arleiðir sem Síminn býður þeim
sem eingöngu eiga kost á tengingu
með 128 kb/s gagnaflutningshraða
hvorki mæta þörfum notenda né
uppfylli þær skyldur stjórnvalda til
að bjóða fjarskiptaþjónustu á sama
verði um allt land.
Niðurstaða Póst­ og fjarskipta­
stofnunar er sú að nauðsynlegt sé
að setja ákveðin viðmiðunarmörk
varðandi þann kostnað sem rétt
þykir að alþjónustuveitandi beri
að jafnaði við lagningu nýrra teng­
inga og/eða viðhalds á einstökum
tengingum líkt og sett hafa verið
í Bretlandi og á Írlandi. Kvöð
um að alþjónustuveitandi eigi að
tengja alla án tillits til kostnaðar er
einnig ósanngjörn gagnvart meiri­
hluta notenda þar sem hún getur
orðið þess valdandi að gjöld hækki
umfram það sem eðlilegt mætti
teljast. Hvað varðar sjónarmið BÍ
að setning viðmiðunarmarka muni
hafa áhrif á byggðaþróun, þá getur
stofnunin ekki tekið undir það.
Umsækjendur verða því að taka
þátt í hluta af kostnaði við að koma
á tengingu þar sem kostnaður við
hverja tengingu verður umfram sett
viðmiðunarmörk. Að ofansögðu
og vegna fleiri þátta sem stofnunin
taldi til þykir rétt að miða við að sá
kostnaður sem alþjónustuveitandi
hefur af hverri heimtaug sé allt að
650.000 kr. án vsk.
Áskriftarleiðum Símans
ekki breytt
Einnig gagnrýndu Bændasamtökin
að þær áskriftarleiðir sem Síminn
býður í dag mæti ekki þörfum not­
enda og stangist á við vilja stjórn­
valda um að sama gjald skuli greitt
fyrir alþjónustu alls staðar á landinu
og kemur m.a. fram í 3. mgr. 20. gr.
fjarskiptalaga. Jafnframt var vísað í
3. gr. reglugerðar um alþjónustu nr.
641/2000 í þessu sambandi:
„Þó segja megi að verð á ISDN­
þjónustu sé alls staðar það sama
þá er hvergi minnst á ISDN í fjar­
skiptalögum né í reglum um alþjón­
ustu. Samkvæmt áskriftarleið sem
Síminn býður í dag ISDN­notend­
um greiða þeir 62 sinnum hærra
verð pr. bita gagnaflutnings en
ADSL­notandi í þéttbýli. Þá er rétt
að halda til haga að íbúi í dreifbýli
sem aðeins á kost á ISDN­þjónustu
alþjónustuveitanda (Símans) býr
við 100 sinnum lélegra gagnaflutn­
ingssamband en venjulegur ADSL­
notandi. Það er þannig ljóst að þeir
íbúar landsins sem hafa einungis
aðgang að ISDN­tengingum (um
40% íbúa allra lögbýla landsins)
greiða umtalsvert hærra gjald að
netinu þrátt fyrir að þessi þjónusta
sé hluti af alþjónustu.“
Bændasamtökin töldu þann­
ig mikilvægt að Póst­ og fjar­
skiptastofnun tryggði með öllum
ráðum að sama gjald væri greitt
fyrir alþjónustu alls staðar á land­
inu eða að sett yrði þak á gjald
til notenda fyrir gagnaflutnings­
þjónustu. Núverandi fyrirkomulag
stangaðist á við stefnu stjórnvalda
(og Evrópusambandsins) um jafnt
aðgengi að upplýsingasamfélaginu.
„Póst- og fjarskiptastofnun
dregur pólitískar línur“
Niðurstaða Póst­ og fjarskipta­
stofnunar er að Síminn hafi, að því
er varðar verðlagningu á þjónust­
unni, komið eins langt til móts við
þann hóp notenda sem einungis á
kost á gagnaflutningi með 128 kb/s
flutningsgetu. Sérstaklega ef litið
er til þess hvað uppbyggingin kost­
aði og þeirrar greiðsluskyldu sem
nú hefur verið lögð á fjarskipta­
fyrirtæki í landinu með úrskurði
nefndarinnar. Ekki eru því rök til
þess að hægt sé að hlutast til um
á grundvelli reglna um alþjónustu
að gerð sé breyting á núgildandi
áskriftarleiðum Símans sem í gildi
eru fyrir þessa þjónustu.
Að sögn Jóns Baldurs Lorange,
forstöðumanns tölvudeildar BÍ,
veldur þessi niðurstaða Póst­ og
fjarskiptastofnunar töluverðum
vonbrigðum þótt hún komi í sjálfu
sér ekki á óvart því það er við
ramman reip að draga. „Það er
þó rétt í ljósi þessarar niðurstöðu
að velta fyrir sér alvarlega hver á
að verja hagsmuni hinna dreifðu
byggða til að tryggja jafnræði á við
þéttbýlisstaðina sem njóta ávinn­
ings af samkeppninni á fjarskipta­
markaði með tilheyrandi uppbygg­
ingu og hagstæðs verðs. Með sölu
Símans settu stjórnvöld ýmsa var­
nagla í fjarskiptalög og reglugerðir
til að tryggja jafnræði alla lands­
manna og síðan taldi ég að Póst­ og
fjarskiptastofnun ætti að hafa eftir­
lit fyrir hönd stjórnvalda með því
að þeim ágætu lögum yrði fram­
fylgt. Það kann að vera misskiln­
ingur hjá mér. Staðan er allavega
sú í dag, eftir þennan úrskurð Póst­
og fjarskiptastofnunar, að íbúar í
dreifbýli geta átt von á að þurfa að
greiða háar upphæðir í endurnýj­
un á tengingum við almenna fjar­
skiptanetið til að njóta alþjónustu,
sem og að stór hluti íbúa á lögbýl­
um býr við alls óviðunandi aðgang
að upplýsingahraðbrautinni. Með
þessum úrskurði er einnig dreg­
ið úr samtryggingarþættinum þar
sem umframkostnaður er lagður á
notendur á erfiðum svæðum til að
draga úr hlutverki jöfnunarsjóðs
alþjónustu sem hafði það hlutverk
að jafna þessa byrði á alla notend­
ur fjarskiptaþjónustunnar. Póst­ og
fjarskiptastofnun er þannig einnig
að draga pólitískar línur sem ég
hélt að væri ekki hennar hlutverk.
Ég tek fram að ég gleymi ekki mik­
ilvægu hlutverki Fjarskiptasjóðs í
að byggja upp fjarskiptaþjónustu
þar sem er markaðsbrestur en það
er, vel að merkja, átaksverkefni
stjórnvalda.“
Notendur þurfa að greiða Símanum umframkostnað
­ Mikil vonbrigði segja Bændasamtökin
Næsta
Bændablað
kemur út
15. janúar