Bændablaðið - 18.12.2007, Blaðsíða 21
Bændablaðið | Þriðjudagur 18. desember 20071
�����������������������������������������������
����������������������������������������������
�� �������������������������������������������
�����������
����������������������������
��������������������������������
������������ ����
�����������������������������
�����������
������������������������������
�����������������������
���������������������������
��������������������
�������������������������������
������������������������
�������������������
���������������������������
�����������������������������
����������������������������
������������������������������
������������������������������
��������������������������������
�� �� �����
���������������������������������
�� �����������������������������
�����������������������������
����������
����������������������������������������������������� ���
�������������������������
����������
�������������������
��������������� ������������������������ ��������������� ������������������������
��������������� ������������������������ ���������������� ������������������������
Margar góðar bækur rekur á land
í jólabókaflóðinu. Meðal þeirra
er bókin Tíu litlir sveitastrákar.
Bændablaðið hafði spurnir af því
að höfundarnir væru tvær konur
austur í Rangárþingi; önnur
teiknari og málari og hin skáld
og rithöfundur. Bændablaðið
hitti þessar eldhressu konur sem
heita Katrín Óskarsdóttir (Kata)
og býr í Miðtúni við Hvolsvöll og
Guðrún Jónína Magnúsdóttir
(Ninna). Hún býr á Hellu.
Hvað kom til að þið fóruð að
gefa út þessa bók, Tíu litla sveita-
stráka?
Kata: Við vorum að spjalla um
bókina Tíu litlir negrastrákar sem
hefur verið svo mikið í umræðunni
og fundum út að það væri mikil
þörf fyrir bók sem fjallaði um
sveitastráka …
Ninna: … svo að við drifum
bara í þessu, einn, tveir og þrír og
komin bók hjá okkur!
Um hvað er bókin?
Ninna: Hún fjallar um sveita
strákana sem eru tíu í upphafi. Þeim
fækkar svo jafnt og þétt af ýmsum
ástæðum. Til dæmis af því að einn
fær ekki jörð í arf.
Kata: Já, og einn týndist á
fjórhjóli, annar var stangaður af
sænskri kú, og enn annar datt í
Hálslón!
Er þetta þjóðfélagsádeila?
Nú tala þær báðar í einu: Nei,
ekki kannski ádeila, frekar smábrot
af þjóðarspeglinum eins og við
sjáum hann – í léttum dúr en með
alvarlegu ívafi. Ekkert síður fyrir
fullorðna en börn.
Hverjar eruð þið?
Kata: Ég er fædd og uppalin í
Hvolhreppi, fór í Myndlista og
handíðaskóla Íslands og útskrif
aðist í grafískri hönnun, sem hét
reyndar auglýsingadeild í þá daga.
Eftir námið vann ég fyrst á aug
lýsingastofum en fór fljótlega að
vinna sjálfstætt við útstillingar,
skiltagerð, bílaskreytingar og upp
setningu sýningarbása. Eftir um
20 ár í þeim bransa lærði ég nudd
og í framhaldi af því flutti ég úr
Reykjavík á heimaslóðir og fór að
mála og teikna aftur.
Ninna: Ég hef búið á Hellu
undanfarin sjö ár. Flutti þang
að af höfuðborgarsvæðinu en hef
reyndar búið á Akureyri, Húsavík,
Þórshöfn og norður á Sléttu. Ég er
uppalin í Andakílsárvirkjun og á
Akranesi, lauk landsprófi frá GSA
og hef síðan unnið margvísleg
störf. Síðustu árin hef ég ort tæki
færisljóð fyrir landann við góðar
undirtektir og svo er ég að dunda
við að mála líka. Og ekki má ég
gleyma bókunum mínum; Hörpu,
sem kom út fyrir jólin í fyrra, og nú
er sjálfstætt framhald hennar, Silja,
komin í búðir á vegum Vestfirska
forlagsins. Harpa og Silja eru sam
tímasögur úr íslenskum veruleika.
Kata: Þetta er reyndar önnur
bókin sem við gefum út saman.
Í fyrra kom út bókin Sagan af
Sæmundi súpermús. Hún er upp
seld núna en við erum að láta
prenta 2. útgáfu.
Ninna: Já, okkur fannst mjög
gaman að vinna saman. Ég yrki
kvæðin í bókunum og Kata teiknar
þessar frábærlega fallegu myndir.
Kata: Samvinna okkar Ninnu
er búin að vera mjög skemmtileg
og við erum ekkert hættar. Erum
með á teikniborðinu bók um hænu
fjölskyldu sem býr einmitt í Hvol
hreppi og lendir í ýmsum hremm
ingum, allt frá Þríhyrningi og inn í
Fljótshlíð.
Er gott að búa í Rangárþingi?
Kata: Mér er það minnisstætt
þegar ég var að vinna að teikning
unum í Sæmund súpermús og vin
kona mín ein í Hafnarfirði hringir í
mig, segist vera föst í umferðaröng
þveiti á Kringlumýrarbrautinni.
„Svo situr þú og horfir á Heklu og
teiknar mýs, kanntu að meta það?“
spyr hún. Ég bý núna á ættaróðalinu
í Miðtúni og Hekla blasir við mér í
allri sinni dýrð út um gluggann þar
sem ég sit og teikna. Það er auðvit
að ekki hægt að hafa það betra, en
maður þarf að láta minna sig á það.
Ninna: Það er frábært að búa
hérna. Þetta fallega land er enda
laus uppspretta hugmynda til að
skrifa og mála og fólkið er gott.
Bændablaðið óskar þessum
hressu konum til hamingju með
bókina sem hægt er að kaupa hjá
þeim í símum 862 8131 (Kata) og
865 8879 (Ninna), netföng: katr-
inoskarsdottir@hotmail.com og
ninna@vildarkjor.is. Bókin kostar
1600 kr. með sendingarkostnaði.
Listakonur í Rangárþingi
Höfundar bókarinnar Tíu litlir sveitastrákar, Katrín Óskarsdóttir og Guðrún
Jónína Magnúsdóttir.
Sæfari skal hún heita
Grímseyingum gafst á dögunum færi á að velja milli tveggja nafna
á nýja Grímseyjarferju sem væntanlega verður tekin í notkun á
nýju ári. Sveitarstjórn stóð fyrir kosningunni og stóð valið á milli
Drangs annars vegar og Sæfara hins vegar.
Bjarni Magnússon hreppstjóri og Alfreð Þorsteinsson í sveitarstjórn
gengu milli húsa eitt kvöldið með þar til gerðan kassa og buðu íbúum
upp á að velja milli nafnanna. Mjótt var á munum; Drangur hlaut 16
atkvæði, Sæfari 19 og því mun Grímseyjarferjan ,sem svo mjög hefur
verið til umræðu á liðnum misserum, bera það nafn, líkt og forveri
hennar. Fyrra nafnið, Drangur, var heiti á ferju sem í eina tíð sigldi út
í Grímsey og um Eyjafjörð.