Ljós og skuggar - 01.01.1905, Blaðsíða 18

18
sjúkdóma, hjarta hennar hafði opt titrað af angist
en einnig bærst af gleði.
Allajafna var hún ein heíma með börnin. Mað-
urinn hennar vann bald brotnu fyrir heimili sinu.
Kröfurnar voru ekki háar, en 4 börn þurfa margs
með, þau lifðu og unnu fyrir þeim. Um vinnufólk
var ekki að ræða.
Dagarnir liðu hver öðrum líkir. Hún var að bera
heim eldivið og hvildi sig með pokann á stórri
þúfu, þegar hún ætlaði að leggja hann á bak sér
aptur, skrikaði henni fótur og hún féll, sársaukinn
var ekki mikill í bili, en þegar hún ætlaði að rísa
á fætur, gat hún það moð engu móti, og svo fékk
hún oíboðslegar kvalir í fótinn. Hún varð að liggja
þar sem hún var komin. 1-Ivað var nú til ráða?
Það var langui vegur til^ næsta bæjar, en mannhjálp
þurfti lnín að fá. Og iækni varð að sækja, því hún
lá þarna fótbrotin. Maðurinn hennar var ekki heima,
hann hafði lagt á stað í kaupstaðar ferð snemma
um morguninn, og hans var ekki að vænta heim
fyr en annað kveld. Börnin fóru að hágráta, þegar
þau sáu móður sína svona stadda. Henni tókst
eptir langa mæðu að komast inn í baðstofu.
„Eg skal reyna að fara, mamma, og sækja ein-
hvern til að hjálpa þér“ sagði elzta stúlkan hennar,
hún Þórunn litla, hún var 8 ára gömul.
Og svo fór barnið að týgja sig til ferðar. Pað
var áh5Tggju svipur á móðurinni, þegar litla. stúlkan
hvarf úr dyrum út. Hvernig gat hún komizt yfir