Ljós og skuggar - 01.01.1905, Blaðsíða 3

Gamlárskvöld.
„Hvað sem það kostar, þá verð ég að fá drop-
ann,“ sagði Jóhann gamli á Barði við Ingvar son
sinn, 14 vetra gamlan pilt. „Og ég held að veðr-
ið verði nú aldrei svo illt, að þu hafir það ekki,
drengur minn; opt hefi ég séð hann svartari held-
ur en hann er núna,“ og karlinn skimaði í ailar
áttir út um bæjardyragætt.ina, „o, sei, sei, nei,
það er ekkert veður í loptinu, hann gengur upp
suðaustan, hann gjörir hláku.“
Drengurinn svaraði engu, hann var einnig að
gæta til veðurs.
Himininn var hulinn dimmum skýjum, kolsvört
éljadrög fóru með fjöllum og mikill veðurdynur
heyrðist í fjarska. Útlitið var ekki fagurt.
„Þér veitir ekki af að fara að búa þig, Ingvar",
sagði Jóhann, „þér er innanhandar að vera kominn
aptur laust eptir miðaptan,' ef þú heldur nokkuð
áfram. Færðin er góð eptir að kemur út fyrir
Qrófina; þú hleypur það á skíðunum á tveimur tím-
um, já, eins og að drekka vatn“. — „Guðný!“ kall-
aði hann. Yon bráðar kom kona fram úr eldhús-
inu, sem lá til hliðar við bæjardyrnar.
Hún sagði ekkert, gekk þegjandi aptur til eld-