Ljós og skuggar - 01.01.1905, Blaðsíða 21

21
„Getið þér lesið j'ður til dægrast.yttingar?"
„Já, ég legg bibliuna mína sjaldan aptur, orð
hennar hafa styrkt mig alla rnína æfi.“
„Það er gott að veia Guðs barn.“
„Já, ekkert, ekkert jafnast á við það, ég vildi
ekki skipta á því og öllu heimsins guili og fjársjóðum".
Pað var ekki mikið um þá í kringum hana, híbýl-
in hennar voru næsta fátækleg og hún þekkti ekki
gull nema af afspurn, en þó var hún ríkari en ótal
margar konur, sem ég hefi hitt og talað við,
þótt þær hafi stundum átt ríkmannleg heimili og alls-
kyns munað, í staðinn fyrir fátæklegu baðstofuna
hennar. En hún var rík í Guði, því hún átti frið-
inn, sem æðri er öllum skilning, friðinn, sem ein-
ungis fæst fyrir trúna á Jesúm Krist, sem gjörir
sorg að gleði, breytir dauða í líf, — Guðs barna
friðinn.
----wx-------
í afkimum.
Hún hafði setið ein allan daginn. Úti hamað-
ist regn og stormur, rúðurnar hristust í glugganum í
lélega kjallaraherborginu, og hurðin nötraði af súgn-
um, er lagði um húsið við hverja vindkviðu.
Enginn eidur brann á arin-garminum, sem var
þar inni, hann stóð kolryðgaður út í horni, líkastur
því að h&nn hefði eigi verið snertur langan tíma,