Ljós og skuggar - 01.01.1905, Blaðsíða 29

39
hún meira en foreidrum sínum, og þar að auki. —
Já, hún taidi réttast að fara heim í bráðina.
Henni var tekið tveim höndum heima, — og
þar fæddist hann Jón iitli.
Þeim hafði fækkað töluvert bréfunum frá hon-
um eptir það, og henni fannst einhver annar blær
á þeim, en það gat veiið hugarburður, „hún var
allt af svo ímyndunarveik", sagði hann.
Svo kom taugaveikin. (Hún stundi sáran, er
hún minntist þess).
Dauðinn fyigdi henni eins og optar. Hann
kvaddi með sér nokkra vandamenn hennar, en sár-
ast var þó að hann faðir hennar skyldi þurfa að
verða í þeim hóp.
Hún syrgði hann sárt, hann hafði verið góður
faðir, en nú var hann dáinn, — horfinn, — og hún
móðir hennar, — hún fékk ekki boríð harminn þunga,
heilsan var þrotin og hjartað sært, hún fjell og
fyrir biturri egg dauðans.
fá var hún orðin foreldra laus. Búið var selt
á uppboði.
Skuldheimtumennirnir urðu fleiri én hún hafði
búizt við.. Þær fengu ekki nema sínar tvö hundruð
krónur hver systranna, þegar búið var að borga
skuldirnar.
Hún skrifaði Níels og sagði honum þessar sorg-
| ar fregnir. Lengi beið hún eptir svarinu. Æ, það
var furðu lítil hluttekning í því, fannst henni, og þó
hafði hún búizt við hlýindum úr þeirri átt.
Hún mátti koma suður með drenginn, ef hún
vildi, hann hafði einhver ráð með húsnæði yfir vet-
urinn, svo komu tímar og ráð, þau gátu talað um
það seinna.
Hún bióst til ferðar. Hvernig stóð á því að