Ljós og skuggar - 01.01.1905, Blaðsíða 13

13
flaut, ofan eptir ánni, veltist á allar hliöar og hvarf
í djúpinu.
Jóhann reis upp í ofboði. Pað var draumur!
Getur það veiið sanndreymi?.
Y.
Yinnumennimir frá Gerðiskoti höfðu lagt á stað
á beitarhúsin til þess að gefa sauðunum, og sækja
hey, er þar var geymt. Þeir fóru á stað að heiman
í sama mund og Ingvar lagði á stað heimleiðis, úr
kaupstaðnum.
Þegar þeir voru búnir að gefa sauðunum og
ganga frá heyinu á sleða sínum, skall hriðin á.
Eigi að síður lögðu þeir ótrauðir á stað, en
heysleðinn tafði ekki alllítið fyrir þeim.
Allt í einu námu þeir staðar. Þeír heyrðu
hátt, ámátlegt vein, Hvað var þetta? Mennirnir
voru ekki myrkfælnir, en nú komu þeim ósjálfrátt
til hugar allar sögur um útburði og apturgöngur,
er þeir höfðu heyrt.
En hljóðið heyrðíst aptur, miklu hærra og nær
þeim en áður. í’eir sáu ekkert fyrir hríðarmyrkr-
inu.
„Þetta er einna líkast spangólí í hundi“, sagði
annar þeirra, „en eg skil ekkí að hér só neinn á
ferð, hér eru engir manna vegir“. Enn á ný heyrð-
ist hljóðið, hátt, skerandi óp.
„Það er hundur. Heyrðu, geturðu ekki greint
stöngina, sem steudur þarna upp úr snjónum ?“