Ljós og skuggar - 01.01.1905, Blaðsíða 25

25
gjörir. Það er nú reyndar ekki við að búast að
það sé að kynna sér iíf okkar ræflanna, sem berum
vatn eða vinnum aðra svo kallaða skarnvinnu.
> - „Það hafði verið skárra gildið í Iðnó í nótt.
í*að var bæði etið og drukkið, dansað og spilað
frarn á albjartan dag. Ekki man ég nú hvað hún
Gudda sagði mér um réttina, sem það snæddi, ann-
að hvort voru þeir 8 eða 10, og allt þaðvín! Það
kostar skildinginn! Ellegar „fíniríið" áþví! Hver
stelpa á silkikjól trúi ég, það viil sem best til að
nú á það kost á svo góðri tilsögn í dansinum, ég
veit ekki hvernig annars færi! Jeg mætti því, þeg-
ar það var að fara í hófið. f>að voru þæi- fröken
Ingólfssen og fröken Piðrandasen, sín með hvern
herrann. Jeg skil annars ekkert i þvi, hvað lítil-
þægar þessar „fínu dömur" eru að geta verið að „spá-
sera“ og dansa við menn eins og hann Illugasen ng
hann Bárðarsen, Allir vita þó víst um krakka aum-
ingjana þeirra, sem eru til geymslu hingað og
þangað, auðvitað þar sem lítið ber á. Yæri
ég ung fröken, sem þeir byðu með sér á kaffi-
hús eða „ball“, þá skyldi ég biðja þá að geyma
^ heldur aurana sína handa blessuðum börnunum,
eða stúlku tetrunum, sem þeir hafa svikið svo
skammarlega, og ódrengilega. í fyni nótt brutust
þeir fjórir „þessir finu„ hálffullir inn í einn kjallar-
ann skamt frá miðbænum svo að stúlkurnar, sem
þar bjuggu, urðu að kaila á mannhjálp; en þeir''
jpefjar að klaga þá ekkj! í dag sá eg samt frökeji