Dagfari - 01.10.2009, Blaðsíða 39

39

og hverjar ekki. Það er eins og
að skilyrða kosningarétt kvenna
við hvaða flokk þær ætla sér að
kjósa — hvernig þær nýti atkvæði
sitt. Eigum við sem berjumst fyrir
auknum völdum kvenna að setja
skilyrði fyrir því hvernig konur
fara með völdin?
Nei, við gerum það að sjálfsögðu
ekki en að sama skapi er mjög
hæpið að nota friðarboðskapinn
eða hugmyndina um hina heilögu
móður í baráttunni fyrir kven-
frelsi. Hvort karlar séu líklegri en
konur til að etja þjóð út í stríð
er að mínu mati ekki mergurinn
málsins heldur sá að fólki sé ekki
haldið frá völdum vegna kynfer-
ðis. Að bæði konur og karlar hafi
jafn mikið að segja um samfélag
sitt.
Svo er hitt allt annað mál og efni
í aðra grein að kynjafræðin og
femínisminn hefur ýmislegt gagn-
legt til málanna að leggja í friðar-
baráttunni. Þannig er gegnum-
gangandi að völd og valdbeiting
er gagnrýnd og samfélagsskipan-
in véfengd. Baráttan fýrir jafnrétti
og lýðræði, gegn kúgun ákveðins
hóps og gegn kynbundnu ofbeldi
er að sjálfsögðu barátta fyrir friði
og rétdæti.

DAGFARI