Heimilisritið - 01.03.1947, Síða 17

í þessum „sláturhúsum" er
gjaldið tæpar 4 krónur fyrir her-
bergi — ásamt meðfylgjandi kven-
manni. — Og stúlkurnar þar
kemba ekki hærurnar að því er
skýrslur herma, þær deyja flestar
innan skamms úr allskonar sjúk-
dómum, sem þær fá við „starf“
sitt.
Næsta heimsókn var í stofnun af
miðlungsgerð, einkum ætlað virð-
ingarverðum, kvæntum skrifstofu-
mönnum, umferðasölum og öðrum
slíkum. Þarna voru góð húsgögn,
þó ekki beinlínis smekkleg.
„Hér“, sagði „frúin“, „geta við-
skiptavinirnir virt stúlkurnar fyrir
sér gegrium glerhurð, án þess þeir
sjáist sjálfir. ,.Gjaldið“, sagði hún,
„er kr. 3.50 í leigu fyrir herbergið
og kr. 16.50 í ;,þóknun“ til stúlk-
unnar“.
í þriðju stofnuninni, sem Pegeot
hafði með stolti kallað „dýrasta
hórulnis í París, ef til vill í öllum
heiminum"1, var tekið kuldalega á
móti mér. „Frúin“ var stutt í
spuna við svo óarðbæran gest, og
ég fékk ekki aðgang að öllum sal-
arkynnum hússins. Þarna var
skrautlegur bar, slagharpa, pallur
fyrir hljómsveit, þykkar gólfá-
breiður, lyfta og skiptiborð fyrir
síma.
Öll smáherbergin uppi voru
skrej’tt á sérkennilegan hátt, æv-
intýralega útbúin í þeim tilgangi
að gera skipulagðan ólifnað sem
eftirsóknarverðastan. Eitt herberg-
ið táknar járnbrautarklefa með
glugga á veggnum og fram hjá
glugganum rennur ræma af lands-
lagsmálverki, eins og maður væri
á ferðalagi. Annað var útbúið eins
og eskimóakofi; þriðja eins og
veiðimannatjald, og eitt var eins
og kofi á sjávarströndu.
Hér var gjaldið 13 krónur fyrir
herbergið — og kr. 650.00 handa
„mademoiselle".
En það hefur komið í ljós við
athugun, að sáralítið af tekjunum
rennur í vasa stúlknanna, sem í
raun og veru eru og verða þrælar
hóruhúsáeigendanna.
Nefnd frá hinum sameinuðu
þjóðum um málefni kvenna — frú
Eleanor Roosevelt er meðlimur
hennar — hefur hafið baráttu til
útrýmingar skækjulifnaði, mjög á
sama hátt og madama Richard.
Eitt af því, sem lagt hefur verið til
málanna, er það, að skækjulifnað-
ur „verði gerður óþarfur efnahags-
lega með því að búa svo í haginn
fyrir konurnar, að þær þurfi ekki
að leita sér lífsviðurværis á þenn-
an hátt“
Aðrar „Parísar-ráðstafanir“, sem
gætu haft alþjóðaþýðingu gegnum
starfsemi sameinuðu þjóðanna,
eru: afnám sérhverrar löglegrar eða
leyfðrar stöðu, sem byggist á
skækjulifnaði, „kröftugar ráðstaf-
anir til að koma í veg fyrir ósæmi-
lega meðferð kvenna og barna, og
TlEIMILlSRITIÐ
15