Heimilisritið - 01.03.1947, Blaðsíða 40

Heimilisritið - 01.03.1947, Blaðsíða 40
hlýtur að taka tillit til þess. En eflaust þorir þú ekki að setja ykk- ar — ykkar ofurást í slíka eld- raun“. „Jú, því ekki það“, sagði hann eftir litla umhugsun“. „Viltu gera það nú þegar, í við- urvist minni?“ T,Eins og þér þóknast!“ „Agætt! Bíddú þá hérna, þang- að til að ég kem með hana“. Þegar Vera var farin kveikti hann í sígarettu. Þá var drepið á dyr; það var einn af þjónunum. „Gjörið svo vel, herra forstjóri. Dyravörðurinn bað mig um að færa yður þetta“. Og hann rétti honum símskeyti. Gústaf Ernberg opnaði það, las og stakk því í vasann. Aldrei fyrr hafði hann reykt svo ört. Rúmar fimm mínútur liðu, og þá kom Vera með Víbekku. Augnaráð ungu stúlkunnar bar vott um þrjózkublandinn kvíða. „Ernberg forstjóri og ég höfum talað lítið eitt saman. Hann þarf að segja þér dálítið, á meðan ég er viðstödd“. Víbekka leit til hans með vand- ræðabrosi, en hann hristi höfuðið. „Það er bezt að ég sé heiðarleg- ur“, sagði hann tónfausri rödd. „Móðir þín hefur talað við mig og samvizku mína. Ég er hræddur um, að þú hafir tekið það allt of alvar- lega. Ég meinti ekkert með þessu, og aldrei hvarflaði að mér að gift- ast þér. Ef satt skal segja var ég aðeins í leit að smágamni — og — þú ert of góð til slíks gamans“. Víbekka einblíndi á liann. Varir hennár opnuðust, en ekkert hljóð heyrðist. — Augun urðu rök, var- irnar herptust og fingur féllu í lófa. Kveneðli hennar hafði hlotið fyrsta áfallið. En æskuþrek hennar beitti orku sinni til að bugast ekki. „Þá er mér það ljóst", sagði hún rámrödduð og gekk í burtu. Vera vissi ekki sitt rjúkandi ráð og starði á Gústaf. „Gústaf, þetta var fallega gert af þér“. „Vitleysa!“ svaraði hann ónota- lega. „Mannúð mín stjórnaði þessu ekki. Það var hræðsla, ragmennska. — Ég fékk símskeyti! Hrun erlends banka hefur gert mig gjaldþrota. Þessi saklausa og hættulitla til- raun, sem þú ætlaðir að gera, hefur breytzt í kaldan raunveruleika — og ég þorði ekki. ... “ „Þú þorðir ekki hv^rju?“ „Að vísu efaðist ég ekki um tryggð Víbekku, en — innst inni leyndist grunur um, að án peninga gæti slíkt ekki blessazt milli okk- ar. „Spilarinn“ þorði ekki að tefla í slíka tvísýnu“. Vera fann ljúfan straum fara um sig. Eldrei hafði hún séð mann taka hrakförum jafn stórmannlega. Hún gekk til hans og tók undir arm hans. 38 HEIMILISRITIÐ
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.