Heimilisritið - 01.03.1947, Qupperneq 20

burður gerzt, sem olli því að liann
var nú upptekinn af ráðabruggi.
Það liafði verið morgun einn.
Þjónninn hans, Mellish, rólegur og
níðlatur náungi, hafði verið að
bursta föt húsbónda síns, þegar
það vildi til, að pappírsblað datt
úr vasa á jakka, sem Mellish var
að bursta.
Carton var kominn í jakkann
og í þann veginn að ganga út, þeg-
ar Mellish kom hlaupandi til hans:
„Afsakið, herra Carton, en þessi
pappírsmiði datt úr jakkavasa yð-
ar, þcgar ég burstaði fötin. Það
eru víst einhver nöfn og heimilis-
föng“.
Carton hafði stungið miðanum
í vasa sinn, en þegar hann var
kominn niður í stigann, hafði hann
aðgætt, hvað þetta væri, og bölvað
þegar hann sá, að það voru nöfn
þeirra þriggja manna, sem aðstoð-
uðu liann um þær mundir við mik-
ilvæg „viðskipti“.
Seinna hafði liann nokkrum
sinnum veitt því athygli, að Mel-
lish talaði við ókunnuga menn, og
einu sinni þóttist Carton h'afa tek-
ið eftir leynilögreglumannsáhuga
á bak við sakleysislegar spurning-
ar, sem ókunnur maður hafði lagt
fyrir hinn einfalda þjón.
Þótt lögreglan hefði Carton ef til
vill grunaðan, var alls ekki þar
með sagt, að hann yrði gripinn,
nema þá því aðeins, að bjáninn
hann Mellish glopraði einhverju út
18
úr sér, svo þeir kæmust á sporið.
Carton var maður, sem ætíð
'valdi öruggustu aðferðina — eink-
um þegar um það var að ræða að
afmá sporiu eftir sig, og þess vegna
hafði hann tekið þá ákvörðun í
gær, að Mellish skyldi þagna. Þessi
heimski og lati náungi gat ef til vill
sagt eitthvað, sem óhjákvæmilega
hlaut að koma Carton í fangelsi - —
eða ef til vill á gálgann.
Carton stóð upp. Hann hafði
liugsað þetta allt niður í kjölinn,
og var búinn að finna beztu að-
ferðina til að koma Mellish fyrir
kattarnef. Og að því er hann bezt
gat séð, var ekki eitt einasta at-
riði, sem lögreglan gat hengt hatt
sinn á. Mellish átti að fremja sjálfs-
morð, allt átti að sýna greinilega,
að hann hefði látið lífið fyrir eigin
hendi, og áformið skyldi þegar
verða framkvæmt ....
Mellish var kvæntur, en konan
hans hafði lengi verið veik. Auk
þess átti hann við margt annað
mótlæti að striða, og menn myndu
vel geta skilið, að hann hefði ver-
ið orðinn þreyttur á erfiðleikun-
úm. Carton vissi, að hann hafði
fengið mörg rukkunarbréf upp á
síðkastið. Veikindi konunnar
liöfðu gert hann skuldugan. Já, það
var ekkert undarlegt þótt maður
í sporum Mellish fremdi sjálfs-
morð.
Næsta morgun, þegar Meliish
HEIMILISRITIÐ