Heimilisritið - 01.03.1947, Qupperneq 23

ið að hann hefði notað kvöldið til
að hressa sig á drykkjarföngum.
Hóteleigandinn myndi telja
Carton góðan gest. Hann drakk
mikið og þjónninn gat borið um,
að hann hefði ekki verið þar lengi
ódrukkinn.
Mánudagsmorgun fylgdi dyra-
vörðurinn honum að hliðinu, eftir
að hafa fengið ríkulega drykkju-
peninga.
„Það var leiðinlegt að vinur
minn skyldi ekki koma um kvöld-
ið“, sagði Carton. „Ég þurfti að
tala við hann um áríðandi mál.
Og maður hefur ekki gott af því
að sitja og bíða í þrjá til fjóra
tíma, þegar svona margar flöskur
eru í nágrenninu".
Dyravörðurinn hneigði sig,
hreykinn yfir þeim trúnaði, sem
gesturinn auðsýndi honum, og
þegar Carton ók burt, gat hann
verið viss um, að þessi maður
myndi leggja sáluhjálpareið út á
það, að Carton hefði setið þar allt
laugardagskvöldið, beðið eftir vini
sínum, drekkandi whisky!
Kaldrifjaðir glæpamenn eru
jafnan góðir leikarar, og Carton
var enginn viðvaningur á sínu
sviði. Þegar hann stóð í lyftunni
hugsaði hann naumast um það, að
eftir nokkrar mínútur yrði hann
að Ieika skelfingu lostinn mann,
sem finnur þjóninn sinn hengdan
í eldhúsinu. Hann var fullkomlega
rólegur. Ráðagerðin var löngu
þrauthugsuð og hættulegasti hluti
hennar var þegár framkvæmdur,
enda þótt óþægilegasti hlutinn
væri eftir.
Hann veitti ungu, fallegu stúlk-
unni, sem stóð við hlið hans í lyft-
unni, athygli. Hann hafði oft tek-
ið eftir henni áður og oft dottið í
hug að gefa sig á tal við hana. Hún
bjó hinum megin við ganginn og
herbergisdyrnar þeirra stóðust á.
Þau gengu hlið við hlið inn.
ganginn og komu að dyrunum
jafnsnemma.
Líklega hafði hún ekki verið
eins fljót að opna og hann, því þeg-
ar hann var kominn inn og var að
hengja frakkann frá sér, sá hann,
að hún stóð enn við dyrnar og
sneri lyklinum.
„Á ég ekki að hjálpa yður, ung-
frú?“
„Æ, það er víst vonlaust! Ég sé
nú, að ég hefi tekið rangan lykil
með mér. Hvað á ég að gera!“
„Ef til vill er hægt að nota, ein-
livern af mínum lyklum, ég skal
reyna að finna þá“.
Carton gekk rösklega inn i íbúð
sína, gegnum báðar stofurnar —
hann lét hurðirnar standa opnar
milli þeirra — og opnaði dyrnar að
eldhúsinu.
Unga stúlkan heyrði hann reka
upp hræðsluóp, og andartaki síðar
stóð hann frammi fyrir henni með
uppglennt augu og skjálfandi
hendur,
HEIMILISRITIÐ
21