Heimilisritið - 01.03.1947, Qupperneq 24

„Guð komi til“, hvíslaði hann.
„Hvað er að?“ spurði hún. Hann
svaraði ekki. en bandaði með hend-
inni í áttina út í eldhúsið.
Hann hugsaði: Það er synd, að
stúlkan skuli þurfa að sjá lík MeJ-
lish, en ég verð að leika hlutverkið
til enda. Og hann reyndi ekki að
aftra henni, þegar hún gekk fram
í eldhúsið.
Hann heyrði hana æpa og flýtti
sér til hennar. Hún stóð eins og
myndastytta og starði á hinn
látna. Síðan þaut hún æpandi að
eldhúsborðinu, greip hníf og skar
á snærið. Lík Mellish féll á gólfið.
Hún beygði sig niður, lagði hönd-
ina að hjartastað hans og sneri sér
svo náföl að Carton.
„Hann er dáinn“.
„Komið nú. Þér skuluð ekki
horfa á þetta lengur. Það var yfir-
sjón af mér, að leyfa yður að koma
hingað inn“, sagði hann.
,;Yfirsjón? —“ Hún talaði und-
„Bítur hann?"
arlegum, loðnum rómi. „Getið þér
þá ekki séð, getið þér ekki séð,
hvað hér hefur skeð. ... Hér er
enginn stóll né stigi, sem hann
hefði getað staðið upp á. ...“
Vaxandi skelfing skein út úr
augnaráði hennar, og allt í einu
þaut hún fram hjá honum út á
ganginn. Hann heyrði hana hrópa:
„Morð! Maður liefur verið myrt-
ur! Lögreglu! Náið í lögregluna!“
Carton gekk inn og settist við
skrifborðið. Beiskt og háðslegt
bros lék um varir hans. Svo stundi
hann og hristi höfuðið. Með róleg-
um höndum blandaði hann sér
whisky í glas, og tók upp úr vestis-
vasanum litla öskju og lét þrjár,
hvítar töflur falla ofan í glasið.
Frammi í ganginum heyrðist
þungt fótatak og dyrnar voru opn-
aðar. Leynilögreglumaður og tveir
lögregluþjónar gengu inn. Carton
stóð upp og hneigði sig,
„Það er maður í eldhúsinu mínu,
sem fyrir skömmu fannst hengdur
þar“, sagði hann alvarlega. ,.Ef
ykkur dettur einhverntíma í hug
að framkvæma eitthvað líkt því,
sem Ó2 re.vndi, þá gleymið því ekki,
að við sjálfsmorð með henaingu
þarf stól — eða að minnsta kosti
skammel ...“
Meðan lösreelumennirnir skoð-
uðu líkið. lyfti Carton glasinu og
drakk í botn.
ElíDIB
22
HEIMILISRITIÐ