Heimilisritið - 01.03.1947, Qupperneq 62

og setjuxn sem svo, að einhver ann-
ar dski hana, elski hana óstjórn-
lega mikið. Setjum sem svo, að
eiginmaðurinn verði fyrir slysi og
særist svo hættulega, að hinn mað-
urinn fái hugmynd um, hvaða af-
leiðingar það myndi hafa, ef hann
félli alveg frá. En eiginmaðurinn
deyr ekki. Hann bjargast, þótt
enginn hafi hugað honum líf. Hann
verður jafngóður, öllum til undr-
unar“.
„Nú, jæja. A meðan eiginmaður-
inn er fjarverandi áttar kona hans
sig ef til viil. Má vera að hún geri
sér það ljóst, að hún vilji skilja
við mann sinn. Ef til' viil verður
hún sjáif ástfangin, líka. — Ró-
legar, frú, lofið mér að tala út! —
En eiginmaður hennar hefur enn-
þá vald yfir vilja hennar, og þótt
hana langi — einhverra hluta
vegna, — til að skilja við hann, þá
getur hún það ek'ki. Hún vill slá
því á frest — bíða. En elskhuginn
er óþolinmóður. Getið þér skilið,
hversu erfitt hún á? Nú er hún
ekki lengur frjáls ferða sinna. Hún
hefur aðeins fengið forsmekk af
því, hvers virði lífið kynni að vera
henni og elskhuga hennar, ef eigin-
maður hennar væri ekki í veginum.
Og hann er að koma heim, heil-
brigður. Hinn maðurinn er í öng-
um sínum, gersamlega örvinlaður.
Hann getur ekki afborið þetta. Og
ofan á allt þetta bætist, að hann
veit, að eiginmaður hennar —. Nú,
sleppum því. En hann á það á
hættu að missa hana. Svo, kvöld-
ið, sem eiginmaðurinn kemur hcim.
myrðir hinn maðurinn hann“.
„Nei“, sagði Marcia lágt og ve-
sældarlega.
„Ast er oft ástæða til morðs“,
sagði Jacob Wait þreytulega.
„Hvert er yðar álit?“
Hvernig vissi hann svona mikið?
Voru þetta aðeins ágizkanir hans?
Tæplega hafði hann sannanir, því
þá myndi hann ekki vera að eyða
tímanum við að reyna að fá hana
til að tala.
Því auðvitað vildi hann fá hana
til að tala! Það var ástæðan til
þess, að hann var að segja henni
þetta allt. Þess vegna skyldi hún
ekki segja orð. Ekki eitt einasta
orð. Orð, augnatillit, jafnvel neit-
un, gat orðið til þess að hún sviki
Rob í hendur honum.
Því sagði hún ekkert.
Framhald í næsta hejti.
BRÉF FRÁ ARA LÆKNI
Herra minn!
Þér hafið nú skuldað mér tvö hundruð
krónur í meira en hálft ár, fyrir sálfræðilega
rannsókn er ég gerði á yður. Nú er þolin-
mæði mín þrotin. Ef þér greiðið ekki skuld
yðar innan einnar viku, neyðist ég til að
tilkynna lánardrottnum yðar — að þér haj-
ið borgað viér\
Virðingarfyllst
Ari Bjamason.
60
HEIMILISRITIÐ