Heimilisritið - 01.09.1951, Síða 16

I júnímánuði fékk ég sím-
skeyti frá Wynd: „Komdu hing-
að eins fljótt og þú getur“. Þar
sem ég bjóst við, að liann hefði
orðið einhvers vísari um morðið,
og óskaði að leita ráða hjá mér,
fór ég strax til Harrogate.
Wynd tók á móti mér á járn-
brautarstöðinni. Hann sagði
mér, að hann hefði fengið orlof
sitt framlengt vegna giftingar-
innar. Kona lians var í London,
og hann hafði farið til Harro-
gate til að' ganga frá viðskiptum.
„En hvers vegna hefur þú kall-
að mig hingað?“ spurði ég. „Hef-
urðu orðið nokkurs vísari um
morðið?“
„Nei, það get ég ekki sagt,
en hér gerðist nokkuð merkilegt
í nótt. Sölumaður, Simmons að
nafni, — kom í gistihúsið, hann
ferðaðist fyrir stórt gimsteina-
firma, og í ferðatösku sinni hafði
hann mikið af sýnishornum. I
morgun voru ferðatöskurnar
horfnar úr herbergi hans, og
maðurinn sver þó, að hann hafi
læst hurðinni áður en hann hátt-
aði. En það undarlegasta er þó,
að þetta er sama herbergið, sem
ungfrú Patter var myrt í. Og
það sem meira er“, hélt hann á-
fram hálfhvíslandi, „dyravörður-
inn sagði mér, að tvö svipuð rán
hafi verið framin í þessu her-
bergi, síðan það var tekið í notk-
un, fyrir um það hálfu ári“.
„Það hljóta að vera leynidyr
á herberginu“, sagði ég.
„Nei, ég hef sjálfur rannsak-
að veggina, gólfið og loftið vand-
lega“.
Við vorum nú komnir að gisti-
húsinu. „Það er bezt við' förum
upp og lítum á herbergið“, sagði
Wynd; „það er nokkuð þar, sem
þér mun koma á óvart“.
Við fengum lykilinn hjá dyra-
verðinum og fórum upp: þegar
við vorum komnir inn og búnir
að læsa, byrjuðym við að at-
liuga herbergið gaumgæfilega,
en þar var ekkert, sem gefið gæti
okkur minnstu vísbendingu um,
hvernig þjófnaðurinn hefði ver-
ið framkvæmdur. vÞarna voru
engir skápar, þar sem þjófurinn
hefði getað falizt, húsgögnin
voru fá, látlaus og í röð og reglu.
Eg gekk að glugganum, á með-
an Wynd tók upp lykil, sem
hann hafði fengið hjá dyraverð-
inum, opnaði skúffu í hornskáp
og tók þar upp hlut, sem hann
sýndi mér. Minnist þú að liafa
séð svona nokkuð áður?“ spurði
hann.
Það var brúnn kaðalspotti.
„Hvað?“ sagði ég undrandi,
„það er sami spottinn, sem ung-
frú Patter var kyrkt með!“
„Nei, þann spotta hefur lög-
reglan, en þetta fannst hér í
morgun“, sagði hann og benti á
rúmið. Það fór hrollur um mig.
14
HEIMILISRITIÐ