Heimilisritið - 01.11.1952, Blaðsíða 6

asta Kús, meS húsgögnum af
gömlum stíl. Ég lagði hann niS-
ur í annan hjólastól, sem hann
sagSist eingöngu nota inni.
,,Nú ætla ég aS taka til vín
handa okkur, og svo skulum viS
drekka og spjalla saman. Já, ég
sé aS þú undrast þaS, hversu vel
ég bý, en þetta hefur mér tekizt
aS kaupa fyrir þá peninga, sem
gott fólk gefur mér.’*
OSara og hann var kominn
fram í eldhúsiS, til þess aS ná í
víniS, fór mér aS líSa illa. Ægi-
leg öfund og ágirnd greip huga
minn. Eg fór aS leita allsstaSar aS
einhverju fémætu. £g tæmdi
skúffur og tróS öllu verSmætu í
vasa mína. 1 einni skúffunni fann
ég umslag, úttroSiS af seSlum. Ég
stakk því á mig og leit nokkrum
sinnum í kringum mig, en stökk
svo aS glugganum.
Eg heyrSi aS Jean var aS koma
úr eldhúsinu. ,,Maurice, nú kem
ég meS víniS I" hrópaSi hann.
Þá stóSst ég ekki mátiS lengur
LÍTIÐ TILHLÖKKUNAREFNI
og skauzt út um gluggann.
Eg heyrSi aS Jean kallaSi meS
örvæntingu í röddinni: ,,Maur-
ice ! Maurice ! Hvar ertu?”
Ég hljóp sem fætur toguSu og
nam ekki staSar fyrr en ég var
kominn upp í herbergiS mitt. Eg
læsti rækilega á eftir mér og fór
svo aS líta á þaS, sem mér hafSi
áskotnazt. 1 umslaginu fann ég
allmarga þúsund franka seSla og
smærri peninga.
En, hvaS var þetta ? Þarna var
miSi, sem eitthvaS var skrifaS á.
Eg las meS tárvotum augum:
Þessu fé hefur mér, Jean Jaun-
ens, safnazt saman á heiðarlegan
hátt. Þetta, og allar aðrar eigur
mínar, eiga aÖ tíerSa eign vinar
míns, Maurice André, eftir dauða
minn.
Eg lœt lífib í \tíöld af eigin
tíöldum.
Jean Jaunens.
Eg hallaSi mér yfir bréfiS og
grét meS sárurn. þungum ekka. *
Enski hershöfðinginn Montgomery hvorki reykir, dekkur áfengi,
blótar né borðar kjöt. Þegar hann á sínum tíma tók þýzka hershöfð-
ingjann Thoma til fanga, bauð hann honum í kvöldverð, og það
hafði í för með sér að nokkrir enskir þingmcnn báru fram mótmæli
við forsætisráðherrann.
En Churchill yppti bara öxlum og sagði: „Aumingja von Thoma!
Ég hef líka verið í kvöldmat hjá Montgomery.“
4
HEIMILISRITIÐ