Heimilisritið - 01.11.1952, Blaðsíða 11

varlega að brjósti sínu. ,,£g skal
ala þig upp til að verða góð og
saklaus stúlka . . . það var móðir
þín ekki.“
Lítla stúlkan geispaði og fálm-
aði annarri hendinni framan í sig.
Betty leit til dyranna. Það var há-
vaði frammi á gangi faeðingar-
deildarinnar. Hann hafði vakið
barnið. Klukkan var sex. Stoltir
feður komu í heimsókn til kvenna
sinna og nýfæddra barna.
Þannig hefði einnig átt að vera
um hana og barn hennar. Henni
varð hugsað til hinnar áköfu deilu
við Robert, áður en henni var
ekið í spítalann. Það hafði vald-
ið þáttaskiptum í lífi hennar.
Hvernig yrði næsti kafli ?
MEÐAN hún þrýsti barninu
að sér, þótti henni sem veggir
spítalans mæðust burt. Hún sá
sjálfa sig fyrir níu mánuðum
koma niður Norðurstræti í ljósum
sumarkjól. Sumargolan angaði af
ilmi úr görðunum, þar sem rósir
og sírenur stóðu í blóma. Betty
kom neðan frá ströndinni. Það
átti að verða mikil veizla í strand-
hótelinu í kvöld, og hún átti ann-
ríkt, því hún kom heimleiðis með
fasta ákvörðun í sínu sólbrúna,
lokkabjarta höfði.
Hún gekk fram hjá húsinu,
þar sem hún sjálf átti heima hjá
foreldrum sínum, og hringdi dyra-
bjöllunni í næsta húsi, en á hurð-
inni var gljáandi látúnsskjöldur,
sem á stóð „Peter Truscott, lækn-
« •
ír.
Ungur maður lauk upp. Hann
deplaði skærum, brúnum augun-
um bak við gleraugun. Betty
setti uþp mikinn alvörusvip.
„Afsakið, býr ekki læknir
hér?“ spurði hún. Svo rak hún
upp hlátur, ýtti honum inn í
ganginn, og kom sjálf á eftir.
,,Þú kemur á mjög óheppileg-
um tíma, Betty, ég er önnum kaf-
inn,“ sagði Peter dálítið önugur.
,,Það ertu alltaf. Hvernig get-
urðu alltaf verið svona leiðin-
legur?“ Það voru vonbrigði í
rödd hennar. Svo sagði hún af-
ar aumkunnarlega: ,,Þú verÖur
að hjálpa mér. Eg er svo afskap-
lega slæm fyrir hjartanu."
,,Gaztu ekki fundið upp á
neinu trúlegra?“ spurði hann, er
hún skreið upp í stóra armstólinn
í setustofunni.
„Hreinskilnislega sagt, nei.
Áttu ekki sígarettu ?“
Hann leitaði í öllum vösum og
fann þvældan pakka. ,,Þú kemur
víst ekki og truflar mig aðeins til
að sníkja sígarettu ?“
,,Nei.“ Hún sogaði reykinn að
sér og blés honum síðan hægt út
um nefið.
„Peter, viltu koma með í veizl-
una í strandhótelinu í kvöld ?“
NÓVEMBER, 1952
9