Heimilisritið - 01.11.1952, Blaðsíða 22

og hann hataði hana. ,,Þú hefur
máske ætlað þér að hlaupast frá
mer ?
,,Já,“ viðurkenndi hún. ,,Ro-
bert, þú hatar mið líka . . .“
Hún var með grátinn í hálsinum.
,,ÞaS hefur þú sýnt svo oft.“
,,HeldurSu það virkilega ?“
Það var undrun í röddinni. Svo
hló hann beisklega: ,,Látum þá
nægja að segja, aS 'mér sé orðið
ljóst, að þú sért fyrirmyndar hús-
móðir. ÞaS er einungis þess
vegna, að ég sakna þín. Viltu
þá ekki koma heim til mín aftur.
Ertu búin að gleyma, að þú sagð-
ir að þú vildir giftast mér til þess
barnið eignaðist heimili?”
Hann tók frakkann af gólfinu
og fór í hann. ,,Nú fer ég niður
í skrifstofuna og spyr, hvenær ég
megi sækja þig og litlu stúlkuna
okkar. . . .“ Án þess að biðja
leyfis tók hann þá litlu. Hann
stóð og horfði lengi á barnið.
,,Hvað hún er indæl," sagði hann
og rödd hans brast. Svo rétti hann
Betty barnið aftur.
Þegar hann var farinn, sat hún
lengi án þess að geta hugsað.
Hún vissi ekki hve langur tími
var liðinn, þegar Peter læknir
kom inn til hennar.
„Ég sá Graham niðri í skrif-
stofunni,“ sagði hann. ,,HvaS
vildi hann hingað ?"
Betty greip annarri hendinni
fast um stólbríkina.
,,Hann spurði, hvenær hann
gæti sótt okkur," svaraði hún
hljómlausri röddu.
,,Þú ferð þó ekki með hon-
um?“ Peter laut niður aS henni
og þreifaði eftir hönd hennar.
,,Betty, ég hef komið illa fram
við þig — og heimskulega."
,,Áttu við, vegna þess aS þú
vísaðir mér frá þér ?“
,,Já, ég hef verið blindur og
eigingjarn." Hann rétti úr sér og
gekk að glugganum. ,,Þú ert
kjarkmikil, Betty. Eg hef séð
margar stúlkur misstíga sig, og
bíða þess aldrei bætur. En þú átt
til vilja. Þú hefur byggt upp ..."
Hann sneri sér aS henni, en
hún leit ekki á hann. Blindur og
eigingjarn. Orðin voru eins og
svipuhögg. Þannig hafði hún
sjálf verið. Hún hafði komið
fram við Robert, á sama hátt og
Peter við hana.
Hún renndi huganum yfir síð-
ustu mánuðina. Hún minntist
kvöldsins, er hún hafði sagt Ro-
bert frá prjónaskapnum. ,,Þú átt
engan þinn líka, Betty," hafði
hann sagt. Hún mundi, er hann
greip um hendur hennar. ,,Eg
hef aldrei svikið þig.“ Og: ,,Eg
vil sjálfur borga fyrir mitt barn.“
Og áðan sagði hann : ,,HvaS hún
er indæl.“ HafSi hann ekki gefið
henni allt, sem hann gat ? Ef til
20
HEIMILISRITIÐ