Heimilisritið - 01.11.1952, Síða 33

,.Sylvo? Hver er það ?“
,,Það vitið þér vel! Sylvo Flor-
és, ungi maðurinn, sem leikur
hlutverk Saint Helmuths. Það er
mín heitasta ósk að komast í
kj'nni við hann. Hann er svo mik-
ill hæfileikamaður. — svo fagur
— svo karlmannlegur. £g veit
. . . ég finn, að hann er tilfinn-
ingaríkur, blíður og gáfaður . .
,,Hann? Gáfaður ? Hann er
bölvuð skepna og ekkert annað,
sem veldur öldruðum foreldrum
sínum áhyggjum með skepnu-
skap sínum og sjálfselsku.“
Pinchol var að því kominn að
springa af reiði og vonbrigðum.
En þessi skyndilegu umskipti ollu
því, að konan sagði kuldalega:
,,Monsieur, ég bað yður um að
kynna okkur, en ekki um æviá-
grip hans . . .“
En Pinchol var orðinn ofsareið-
ur. ,,Eg skil ekki að þér, gift
kona, skulið fara þess á leit við
mig að setja yður í samband við
þennan hvolp. Skammist þér yð-
ar ekki!“
Gesturinn var risinn úr sæti
sínu og flýtti sér nú til dyra, en
,,kæri meistarinn“ hennar hafði
alveg misst stjórn á sér og æpti
á eftir hinni fögru, flýjandi konu:
,,Og yður dettur í hug að ég
ætti að vera í vitorði með yður ?
Htier haldið þér að ég sé, fyrst
þér vogið yður að bjóða mér ann-
að eins, þér . . . þér . . .“
Hann starði í bræði sinni á eft-
ir henni.
Það var fyrst þegar hún var
komin út um útidyrnar, að hann
sneri skömmustulegur aftur inn í
sínar skreyttu stofur. *

GAMLA SAGAN
Fyrir yfír 2300 árurn skrifaði Aristofanes sjónleik, þar sem hann lætur
Praxagoru, eina af persónum leiksins, segja: „Ég vil að allir fái hlutdeild
í gæðunum og að allar eignir verði sameign; það eiga ekki framar að
vera ríkir og fátækir, aldrei framar skal einn maður uppskera auðæfi af
stórum jarðeignum meðan annar á varla nógan jarðarskika fyrir gröf
'handa sér. .. . Ég vil að allir verði jafnir og hafi sömu möguleika. ...
Það fyrsta, sem gera þarf, er að skipta öllum jörðum, peningum, öllum
einkaeignum."
„En hverjir,” spyr Blepyrus, önnur af persónum leiksins, „eiga að
vinna allt, sem vinna þarf?“
„0,“ svarar Praxagora, „við verðum auðvitað að hafa þræla.“
Dr. foseph C. Morris í Acco Press.
NÓVEMBER, 1952
31