Heimilisritið - 01.11.1952, Qupperneq 49

„Ætlarðu að halda þessum
heimskupörum áfram þangað til
í október?“ sagði frú Bunting.
sagði hann, ,,sú er ætl-
unin. En þetta er ekki eins auð-
velt og það virðist. Eg er ekki
viss um að húsbóndi minn sé
alveg ánægður með mig. Eg hef
gert nokkrar skyssur, sem hefðu
verið skilyrðislaus brottrekstrar-
sök hjá mínu eigin starfsfólki. í
gær gaf ég konu skakkt til baka,
og um daginn velti ég um koll
stafla af lifrarkæfudósum. Ég rak
olnbogann í hann og dósirnar
ultu út um allt gólf, meðan fólk
var í búðinni. Ef eitthvað líkt
þessu hefði skeð í mínum búðum,
hefði verið haldinn forstjórafund-
ur um málið.“ Hann fékk sér
sígarettu úr litlum pakka af al-
gengri tegund. Frú Bunting hryllti
við. Þetta var mjög ódýr tegund.
,,Eg held nú að ég viti, hvers
vegna sendisveinninn glotti,“
sagði hann.
,,Svo?“ sagði frú Bunting.
,,Hver var ástæðan ?“
,,Hann glotti að því öllu,“
sagði Bunting.
,,Þér getur ekki verið það al-
vara,“ sagði frú Bunting, ,,að þú
ætlir að vera hér áfram.“
,,Ég veit það svei mér ekki,
vina mín,“ sagði hann. ,,Það er
ekki gott að segja. I gærkvöldi
vann ég að áætlun um að stækka
fyrirtækið, Matvörubúð Young-
mans, skilurðu — að skipuleggja
hana betur og stofna útibú. Það
er reglulega gaman að gera slíkar
fyrirætlanir aftur — eftir að hafa
ekki gert annað í mörg ár en að
skrifa nafnið sitt undir bréf. En
ég hef ekki tekið endanlega á-
kvörðun. Tímarnir eru orðnir svo
erfiðir. En ég skemmti mér prýði-
lega.“
,,Eg hef engum sagt, hvar þú
ert.“
,,Nei, því trúi ég vel. Ef ein-
hver spyr, geturðu sagt að ég
hafi farið til Suður-Frakklands í
frí, eða hvað sem þú vilt.“
Frú Bunting tók þungt and-
varp. ,,John, heldurðu ekki að þú
ættir að tala við lækni?“
,,Það væri til einskis,“ sagði
Bunting. ,,Hann myndi bara taka
fimmtíu krónur og segja mér, að
ég ætti að fara að leika golf. Eg
byrjaði á golfi fyrir tólf árum, og
hvað hefur það gagnað ?“
Þau ræddu saman áfram. Hann
hlustaði hógvær á hana, en hélt
fast við sitt, og svo fylgdi hann
henni á stöðina. Matartíminn
hans var búinn, og það var föstu-
dagur. A föstudögum var mikið
að gera.
FRU Bunting fór heim, og í
þrjá daga sagði hún þjónustufólk-
inu skröksögur og símaði skrök-
NÓVEMBER, 1952
47