Heimilisritið - 01.11.1952, Blaðsíða 57

,,ætti þetta bónorð þitt að geta
hjálpað mér til að hylja spor mín
betur en flest annað. Hver myndi
leita að mér, víÖkunnum skart-
gripaþjóf, starfandi sem eigin-
kona hallarbryta á gömlu, ensku
höfðingjasetri ? Kannske“ —
rauÖar varir hennar opnuðust
skyndilega brosandi og gamla
hrekkvísin skein úr brúnum aug-
um hennar — ,,kannske,“ endur-
tók hún, ,,tekst mér að komast
í einn eða fleiri peningaskápa
hérna. Jafnvel tekst mér að finna
erfÖaskrá frænda þíns, sem gerir
þig að einkaerfingja alls góss-
ins, í peningaskápnum, sem
geymir ættardýrgripina."
Hann hristi hana duglega.
,,Hættu þessum kjánalátum, Kat-
rín. Ef þú ætlar að hjálpa mér
við þetta, verSum viS að tala okk-
ur saman um hvað gera skal.“
Hann sleppti tökum á öxlum
hennar, en hafði ekki augun af
henni. ,,Hugsarðu ekki um annað
en það, hvaða gagn þú getur haft
af þessu ?“
,,Hvernig veiztu hvort við fá-
um vinnuna, þó viS nú sæktum
um hana?“ spurði hún rólega.
,,ViS verðum að láta það ráð-
ast. Eftir því sem frú Wyman
segir, þá er ekki auðhlaupiS að
því að fá hjón í vist, og ég ætla
að láta hana gefa okkur fyrsta
flokks skrifleg meÖmæli. Þú átt
aS vera þjónustustúlka.“ Hann
glotti ,,Kanntu nokkuð í þeim
efnum ?“
,,Ég veit hvernig súpuskeiðar
líta út, og þú viðurkennir aS ég
geti búið upp rúm.“
,,Já, nú rámar mig í það. Þú
læröir að búa um, því þú bjóst
alltaf upp rúmið hennar mömmu
þinnar, sem var svo vandlát með
það, hún, sem var blómsölukona
og dó þegar þú fæddist! ASalat-
riðið er það, að þú \annt að
leggja á borð og þú fyannt að búa
upp rúm.“
,,En hvað um þig?“ spurði
hún. ,,Hvernig ert þú undir bryta-
starfið búinn?“
Hláturinn blossaði í dimmblá-
um augum hans. Hún dró ekki
andann góða stund ; þessi glettn-
issvipur fór honum svo frámuna-
lega vel.
,,Eg skal viðurkenna, að hjarð-
mennsku og sjómannalíf er ekki
réttur undirbúningur fyrir bryta-
starf, en ég man þá daga, þegar
pabbi gamli átti nóg af pening-
um; og ég veit að minnsta kosti
hvernig á að skera niður kjöt.
,,ViS verðum að útvega okkur
viðeigandi föt,“ sagði hún. ,,0g
þau mega ekki vera of nýleg. Það
gæti vakið tortryggni."
,,ViS útvegum okkur þau á
morgun í næstu fornsölu — ég að
minsta kosti. ÞaS gerir minna til
NÓVEMBER, 1952
55