Heimilisritið - 01.11.1952, Blaðsíða 58

með kvennaflíkur, þótt þær séu
nýjar. “
,,Og þetta fagra nefhljóð þitt,
þegar þú talar, hvernig ætlarðu
að leyna því?“ sagði hún mein-
lega.
Hann langaði til að taka í hana
aftur, skrattakolluna þá arna.
Astralski framburðurinn hans
ætlaði að verða henni óþreytandi
stríðnisefni.
,,0, ég kemst einhvern veginn
frá því. Eg gefst ekki upp fyrr en
í fulla hnefana."'
,,Þú gætir allténd sagt þeim,
að þú sért afturganga sakamanns,
sendur til að gera draugagang á
ættarsetrinu.“
,,Þá yrði ég að vera í hlekkj-
um,“ sagði hann alvörugefinn.
,,Og ég býst við að þau kærðu sig
ekki um að ég væri með glamr-
andi hlekki, meðan ég framreiddi
súpuna.“
Þeim var orðið léttara í skapi
síðustu mínúturnar. Nú hlógu þau
óþvingað. En þetta var einkenn-
andi fyrir kunningsskap þeirra.
Annað veifið glettust þau, hitt
veifið töluðu þau alveg út frá
hjarta sínu. Þau voru kunningjar,
en þau voru líka andstæðingar,
stundum jafnvel meira en það.
Hann sagði upp úr þurru, og
rödd hans var feimnisleg en þó
jafnframt lítið eitt höst: ,,Hef-
urðu nokkrar áhyggjur útaf — ja
— út af þeim tilhögunum, sem við
gerum, ef við fáum starfið ? Ég á
við —“ hann roðnaði aftur —
,,þú veizt að þér er óhætt að
treysta mér.“
Hún leit fast í augu honum. Ef
hjartsláttur hennar hefur örfast,
vissi hann það ekki.
,,Eg hef treyst þér undanfarna
daga í bátnum, er það ekki ?“
,,Jú, það er satt. En þetta —“
hann leitaði að orðum — ,,stund-
um geta kringumstæðurnar orðið
afleitar."
,,Já, það má reikna með því,“
sagði hún rólega. ,,Það getur ver-
ið, að ég hafi gert sitt af hverju
um ævina, en ég hef aldrei leikið
hlutverk eiginkonu áður. En hvað
um það“ — hún dró djúpt and-
ann — ,,ég vil gjarnan reyna
það.“
Það var aðdáunarylur í rödd
hans, þegar hann svaraði: ,,Þú
ert ágæt. Er ekkert, sem þú hræð-
ist ?“
,,Jú, til er það,“ sagði hún.
,,Eins og hvað ?“ spurði hann.
„Lögreglan? Eða fangaklef-
inn ?“
Hún skellti upp úr. ,,Nei, nei.“
Hvað myndi hann segja, ef hún
skýrði honum frá, við hvað hún
var 'hraedd. Lúxushótel; hefðar-
fólk á borð við það, sem móðir
hennar sóttist eftir að koma henni
í kynni við; peningalausa menn,
56
HEIMILISRITIÐ