Heimilisritið - 01.05.1955, Blaðsíða 25

þinn! Smánastu strax úr kjóln-
um!“
„Mér þykir þetta leitt, Lesley,
en . . . “
„En hún sagði fram Romeó
og Júlíu fyrir mig,“ sagði Jan
Beverley og kyssti á hönd Les-
leyar og fann að höndin skalf.
Hann hélt áfram: „Og hún gerði
það alveg prýðilega. Dóttir yð-
er er efni í afbragðs leikkonu,
góða mín.“
Lesley dró höndina að sér.
„Jan Beverley, viljið þér gera
svo vel og fara. Ég vil ekki láta
rugla Kit í ríminu.“
„Má ég ekki bjóða henni með
mér í næturklúbb?“ sagði Jan.
„Eruð þér ekki til í það, Kit?“
„Ja?“ Hann fékk full greini-
legt svar í ljómandi augum Kit
og látbragði.
„Kit!“ Lesley sendi dóttur
sinni ásökunaraugnaráð, og rödd
hennar skalf. Jan gat ekki ann-
að en dáðst að fegurð hennar.
„Ætlarðu að fara frá mömmu
þinni fyrsta kvöldið, sem þú ert
heima?“
„Nei, Lesley, — fyrirgefðu
mér. Ég hafði ekki hugsað um
það.“
Lesley brosti, það var sem
skin eftir skúr. Hún tók um
hönd hennar og lagði sig alla
fram til að ná fullu valdi yfir
henni.
„Þú verður hjá mér, er það
ekki, elskan mín?“
„Jú,“ svaraði Kit auðmjúk,
munnurinn titraði eins og á
krakka.
Jan hélt til dyra með hend-
urnar grafnar djúpt í buxnavas-
ana og fyrirlitningu í augum.
Hann sneri sér við í dyrunum
og leit við.
„Kjölturakki,“ sagði hann
harðneskjulega við Kit. Svo fór
hann.
Kit rauk upp með leiftrandi
augu og knýtti hnefana. Lesley
reyndi að sefa hana.
„Kærðu þig kollótta um hann
Jan. Hann er svo vitlaus og
ímyndunarveikur. Hann er bara
móðgaður af því, að þú tókst
ekki tillit til hans.“
Kit vissi, að móðir hennar
sagði ósatt. Hún vissi, að þessi
lýsing á Jan átti að nægja til
þess, að Kit færi að standa al-
gerlega á sama um hann. En þar
skjátlaðist henni.
Lesley flýtti sér í síðu, svörtu
kápuna, sem hún átti að nota í
næsta þætti, en á meðan talaði
hún mij/dilega við Kit.
„Vertu nú ekki svona niður-
dregin, elskan. Þú verður að fyr-
irgefa mömmu þinni það, að hún
vill helzt eiga litlu stúlkuna sína
ein. Ég hef stritað mikið til þess
að halda þér frá leiksviðinu, Kit,
MAÍ, 1955
23