Heimilisritið - 01.05.1955, Síða 34

Ég, kallar Island, eyjan jökla-hvíta:
I ykkar hendur framtíð mína sel.
En munið hörn, að stundum endar illa
margt æfintýri það, sem byrjar vel.
★
HEIMÞRÁ
(Lag og Ijóð: Tólfti September. —
Hlaut 2. verSlaun Gömlu dansanna)
Mig dreymir heim, um dimmar kaldar
nætur,
mig dreymir heim til þín, ó móðir kær,
er hjarta þrcytt í húmi dapurt grætur
og hníga tár, scm þú ein skilið fær.
Og þegar blessuð sólin, gegnum glugga,
með geislum sínum strýkur vanga minn,
mér finnst það vera hönd þín mig að
lnigga
— og hjartað öðlast ró við barminn þinn.
Er sunnan-gcstir sumarlandsins berast
á söngvavængjum norður bjartan gcirn
og vinir fagna, — vorsins undur gerast,
þá verður yndislegt að koma heim.
★
HEILLANDI VOR
(Lag: Ó3 inn G. Þórarinsson. — Ljóð:
Þorsteinn Sveinsson. — Hlaut i. verð-
laun Nýju dansanna)
Lýsast óðum langar nætur,
ljósið fyllir hvert eitt spor,
dimman þvcrr og döggin grætur,
dagsól veikum eykur þor.
Ut við fjallsins fögru rætur,
fjólan vex í klettaskor.
Eins í okkar hjarta,
ómar vorið bjarta,
ástarinnar unaðsljúfa vor.
Anga fögru blómin bláu,
blíðlynd kvakar fuglahjörð.
brosir sól við býh lágu,
blikar dögg um grænan svörð,
blítt skal vagga barm smáu,
blessuð sólin heldur vörð.
Milli grænna greina,
göngum vegu beixia,
gyllir sólin gróðursæla jörð.
★
BERGMÁL
(Lag: Þórunn Franz. — Ljóð: Jenni Jóns-
son. — Hlaut i. verðl. Gömlu dansanna)
Ég vona og bíð þín, vinur minn.
Ég veit, að hjá mér er hugur þinn,
þó lengi sé tíminn að líða þeim hjá,
sem langt eru í burtu, en elska og þrá.
En cfalaust rætist mín óskastund
um ástríkan vinafund.
Til þín, milt, mun bergmálið bera
blíða kveðju vinur, frá mér.
★
VORKVÖLD
(Lag: Gunnar Kristinn Guðmundsson.
— Ljóð: Reinhardt Reinhardtsson. —
Hlaut j. verðlaun Gömlu dansanna)
Hmgin er sól og blómið lokar brá.
Breiðir kyrið og fiið um lönd og sjá
vorkvöld blítt. — Ö, vina, vak mér hjá.
veröld meðan sveipa húmtjöld blá.
Þér ég blítt að barmi halla
hjarta mey, ei hverf mér frá.
Þú ert mín um eilífð alla,
ekkert fær skilið þær verur, scm hvor
aðra þrá.
Hnigin er sól, ó vina, vak mér hjá
veröld meðan sveipa húmtjöld blá.
32
HEIMILISRITIÐ