Heimilisritið - 01.05.1955, Blaðsíða 37

konan væri bezta frænka í heimi.
í einu orði: hann var alger and-
stæða Miriams. í gleði sinni yf-
ir að hafa fengið slíkan fyrir-
myndar frænda 1 húsið skrifaði
frú Harter lögfræðingi sínum og
bað hann að breyta erfðaskránni.
Hann sendi henni erfðaskrána í
nýju formi, hún imdirskrifaði
hana og sendi hana um hæl.
Og nú kom í ljós að Charles
hafði aukið vinsældir sínar með
útvarpskaupunum. Frú Harter,
sem í fyrstu hafði verið tor-
tryggin, fór að kunna vel við
tækið, og loks varð það henni
eins og hjartfólginn vinur. Það
stytti henni stundirnar þegar
Charles var úti. Hins vegar
kunni hún því fremur illa þeg-
ar Charles var heima og var að
leita fyrir sér að erlendum út-
varpstöðvum. En þegar Charles
var boðinn út til tedrykkju eða
spilakvölds hjá vinum sínum,
sat gamla konan á bakháa stóln-
um og naut dagskrárinnar í ró
og næði.
Hún hafði átt útvarpstækið 1
þrjá mánuði þegar dularfull og
óhugnanleg fyrirbrigði tóku að
hrella hana. Charles var úti að
spila bridge. Frú Harter sat að
vanda og hlustaði á útvarpið,
þekkt söngkona var að syngja
lagið Annie Laurie, og í miðju
laginu gerðist það. Allt í einu
þagnaði söngurinn, það heyrðust
nokkur snarkandi, kumrandi
hljóð, og svo þögnuðu þau líka.
Andartak ríkti grafarþögn, svo
heyrðist lágvær suða og þá karl-
mannsrödd með daufum írskum
hreimi, sem sagði hátt og greini-
lega:
— Mary — heyrirðu til mín,
Mary? Þetta er Patrick. . . . Ég
kem bráðum og sæki þig. Ertu
viðbúin að koma með mér,
Mary?
í sömu andrá hljómuðu tónar
Annie Laurie aftur um stofuna.
Frú Harter sat upprétt í stóln-
um, stjörf af skelfingu, og ríg-
hélt sér í stólbríkurnar. Hafði
hana dreymt þetta? Patrick!
Rödd Patricks! Rödd Patricks
hér í stofunni! Nei, hana hlaut
að hafa verið að dreyma. Hún
hlaut að hafa sofnað í nokkrar
mínútur. En það var þó skrýtið
að hana skyldi dreyma að hún
heyrði rödd mannsins síns á öld-
um Ijósvakans. Það gerði hana
hrædda.
Og hvað hafði hann sagt?‘ Ég
kem bráðum og sæki þig. Þetta
hlaut að vera fyrirboði. Hjarta
hennar var lélegt, og hún var
ekki ung lengur.
Hún skýrði engum frá því
hvað hafði borið fyrir hana, en
næstu daga var hún mjög hugs-
andi og utan við sig.
MAÍ, 1955
35