Heimilisritið - 01.05.1955, Qupperneq 38

Og svo gerðist það aftur. Hún
var aftur ein heima og var að
hlusta á hljómsveitartónleika,
þegar sendingin hætti snögglega.
Andartak var steinhljóð, svo
heyrði hún rödd Patricks, fjar-
læga og ójarðneska, eins og hún
bærist úr öðrum heimi:
— Það er Patrick, sem talar,
Mary. Ég kem bráðum og sæki
þig-
Smellur, suða, og hljómsveit-
in hélt áfram að leika.
Frú Harter leit á klukkuna.
Nei, í þetta sinn hafði hún ekki
sofnað. Hún hafði heyrt rödd
Patricks, glaðvakandi og' full-
komlega með sjálfri sér. Var
mögulegt að hann gæti talað við
hana? Hún mundi slæðing af
ræðu frænda síns um útvarps-
bylgjur. Gat það átt sér stað að
hin svokölluðu sálrænu fyrir-
brigði gætu komizt í samband
við þessar undarlegu bylgjur
loftsins? Það var ekki ómögu-
legt. Patrick hafði að minnsta
kosti talað við hana. Hann hafði
hagnýtt sér vísindi nútímans til
að geta búið hana undir það, sem
koma skyldi.
Frú Harter hringdi á Elísa-
betu, herbergisþernu sína.
Elísabet var há, mögur kona
um sextugt. Bak við grófa and-
litsdrætti hennar leyndist ein-
læg ást á húsmóður sinni.
— Elísabet, sagði frúin. Þér
munið hvað ég hef sagt yður.
Öllum undirbúningi er lokið fyr-
ir útför mína. Fyrirmæli mín
liggja í efstu skúffunni til vinstri
í skrifborðinu. Hún er læst, en
lykillinn með hvíta miðanum
gengur að henni.
Svipur Elísabetar virtist vera
að fara úr böndunum. — Æ, frú,
kveinaði hún, — þér megið ekki
tala svona. Mér sýnist þér líta
miklu betur út.
— Fyrr eða síðar er jarðvist
okkar lokið, sagði frú Harter
rólega. Ég er komin á áttræðis-
aldur, Elísabet. Svona, svona,
hættið nú þessu. Ef þér þurfið
endilega að vatna músum er
bezt að þér gerið það annars
staðar en hér.
Elísabet fór, snöktandi.
Frú Harter horfði á eftir henni
með blíðu. — Gamall, heimskur
álfur, en hún er trúföst, muldr-
aði hún, — mjög trúföst. Látum
okkur sjá, hef ég arfleitt hana
að hundrað pundum, eða voru
það bara fimmtíu? Það ættu að
vera hundrað.
Það kvaldi hana að hún skyldi
ekki muna þetta, og daginn eft-
ir skrifaði hún lögfræðingi sín-
um nýtt bréf og bað hann að
senda sér erfðaskrána svo hún
gæti glöggvað sig á henni. Sama
dag kom Charles henni úr jafn-
36
HEIMILISRITIÐ