Heimilisritið - 01.05.1955, Qupperneq 42

hjartaslagi og engum hafði kom-
ið til hugar, allra sízt frænku
hans, hve höllum fæti Charles
hafði staðið. Fjárbrask og
eyðslusemi höfu flækt hann í
neti sínu og skuggi fangelsisins
hafði þegar verið farinn að
teygja sig í átt til hans.
Ekkert gat bjargað honum^ ef
honum lánaðist ekki að verða sér
úti um stóra fjárfúlgu. Og nú
var hann orinn auðugur maður.
Um það efaðist hann ekki, því
frú Harter hafi aldrei dulið hann
þess hver ætti að erfa hana.
Honum kom því ekki á óvart
þegar Elísabet rak höfuðið inn
um gættina og tilkynnti að herra
Hopkinson vildi tala við hann.
Það var mál til komið, hugsaði
Charles, því hann hafði skrifað
lögfræðingnum strax daginn eft-
ir að frænka hans dó. Hann
:stillti sig um að blístra og reyndi
að gera sig alvarlegan á leið nið-
ur í bókasafnsherbergið þar sem
lögfræðingurinn beið hans.
— Ég skildi ekki almennilega
bréfið yðar, herra Ridgeway,
sagði lögfræðingurinn og hóstaði
þurrlega í lófa sinn. Þér virðist
vera þeirrar skoðunar að erfða-
skrá frá Harter sé í okkar
vörzlu?
Charles einblíndi á hann. —
Já, auðvitað, ég hef sjálfur heyrt
frænu mína tala um það.
— Það mun vera rétt — erfða-
skráin var hjá okkur þangað til
á þriðjudaginn var, að frú Hart-
er skrifaði okkur og bað okkur
að senda hana til sín.
Charles varð afar ónotalega
við.
— Erfðaskráin liggur að sjálf-
sögðu einhvers staðar meðal
skjala frú Harter sálugu, hélt
lögfræðingurinn áfram í léttari
tón.
Charles þagði við. Hann hafði
sjálfur leitað gaumgæfilega í
skjölum frænku sinnar til að
vera viss um að enga erfðaskrá
væri þar að finna. Ekki fyrr en
tveim mínútum síðar hafði hann
náð svo góðu valdi á rödd sinni
að hann gæti skýrt lögfræðingn-
um frá því.
— Hefur nokkur leitað 1 hirzl-
um hinnar látnu? spurði lög-
fræðingurinn.
Charles svaraði, að Elísabet
hefði gert það. Hopkinson bað um
að fá að tala við Elísabetu. Jú,
hún hafði farið höndum um fatn-
að og hirzlur frúarinnar sálugu,
en hún var viss um að þar væri
enga erfðaskrá eða önnur verð-
mæt skjöl að finna. Hún vissi
vel hvernig erfðaskráin leit út
— vesalings frú Harter hafði
setið með hana í höndunum
sama dag og hún lézt.
— Eruð þér viss um það?
40
HEIMILISRITIÐ